GÖNÜL BAHÇENİZ ŞİİRLERLE SULANSIN
Şiir; yaşamımızda yer bulan güzellikler ve manasız boşluklar üzerine
yazılan, duygularımıza tercüman olarak seçtiğimiz dizelerin meydana getirdiği bir anlatım biçimidir.
Bilinmelidir ki ;şiir olmasaydı insanoğlu, içinde yer etmekte olan
duygularını hiçbir şekilde dışarıya aktaramazdı.
Şiir; kalbimizi huzura kavuşturan, bizim karşımızda yer bulan
muhataplarımıza kendimizi anlatmamızı sağlayan, içimizdekileri
dökebilmek için seçtiğimiz en kolay yollardan bir tanesidir.
Bu dikensiz yolda yürümesini bilirsek; yani şiirlerimizi manalı,
karşımızdaki şahısların anlayabileceği bir biçimde yazarsak, kendimizi
rahat bir şekilde ifade edebileceğimiz unutulmamalıdır.
Bize geçmişte değerli eserler bırakan, değerli şairlerimizi bu konuya
büyük örnekler olarak gösterebiliriz.
Şu da akılların bir köşesinde bulundurulması gereken büyük öneme sahip
bir gerçektir: Yazılan her şiir, şiir değil ;şair olduğunu düşünen herkes de şair değildir.
İnsanın ruhuna dokunabilir, duygularının tercümanı olabilirse şair
olduğuna inanan kimse, ancak o zaman gerçek bir şiir yazmış olur.
Gerçekten şair olduğuna inanan insanların bilmesi gereken bir şey daha var:
Yüreğinin sesini duyabiliyorsa ancak o zaman kendini anlatan bir şiir
yazdığı fikrine kafasında yer vermelidir.
Bu önemli fikri benimsemezse hem karşısında yer bulan muhataplarını
hem de kendisini telafisi imkansız zararlara uğratmış olur.
Bahsetmekte olduğum zararlar sadece insana has değildir.
Yazdığına inandığı şiirin su misali aktığı yolunun değişmesinde büyük
paya sahip olacağı gerçeği göz ardı edilmemelidir.
Görmezden gelinen her hatanın ,duygularımıza yön veren şiirin yok
olmasında önemli rolü olacağı aşikar.
Siz değerli okurlarımın şiir hakkında akıllarda yer alması lazım gelen
bir şeyi daha bilmesi gerektiğine inanıyorum.
Bir başkasına ait olan bir şiiri , karşınızda sizleri muhatap alan
şahıslarla kendinize aitmiş gibi paylaşmanın da doğru olmadığı
düşüncesi, akıllarda yer bulmalıdır.
Başka bir insanın duygularını kendimize aitmiş gibi göstererek ona hem
büyük saygısızlık hem de hırsızlık yaparak o şahsa karşı büyük bir
hakaret gösterisi yapmış oluruz.
Bunu yine bir örneklendirme ile anlatacağım.
Hepimiz biliriz, hababam sınıfı hayatımızda çok önemli bir yere sahiptir.
O serinin bir tanesinde, edebiyat öğretmeni ile şiir yazma gayretinde
olan öğrencisi arasındaki konuşma, bu örneklendirmeyi neden yaptığımı
anlatmaktadır.
Öğrenci bir derste yine bir şiir okurken unutması üzerine edebiyat
öğretmeni şiirin devamını getirir ve bir başkasının şiirini
kendisininmiş gibi okumasının doğru olmadığını anlatır.
Unutulmaması gereken şu dersi de eklemeden geçmez :Kötü şiir yazmanın
başkasına ait duyguları çalmaktan daha iyi olduğunu öğrencilerine
anlatarak alınması lazım gelen dersi verme gayretinde bulunur.
Ben de o yüzden diyorum ki değerli okurlarım, her zaman en iyisini
yapacağım fikrine kapılarak yanlışlar denizinde boğulmayın.
Varsın, hayatınızda en iyisi olmasın; kötü de olsa fikirleriniz sizin
yanlış yollarda yürümenizden kurtuluşunuz olsun.
Yazdığınız her dize ile kendinize ait olan gerçekleri paylaşmak,
vazgeçemeyeceğiniz gerçeğiniz olsun.
Kötü de olsa yine kendimizin olsun, adımız hırsız diye anılacağına aman
bu adam da hiçbir şeyden anlamıyormuş diye anılsın.
Bilelim ki hayatımızda en büyük kötülüğü insanoğlu başkası olmak
isteyerek kendisine yapar.