Gençliðim ve ben, deniz deniz dolaþtýk
Acemiydik, korkuyorduk; deniz kim, biz kim?
Birkaç santim boyumuzu geçse de su
Bizi boðmadan, üstünde taþýr diye güvendik
Sarýldýk birbirimize, attýk kendimizi denize
Kulaçladýk hayatý, arkamýzda öfkeli dalgalar!..
Ve iki mavinin arasýnda mutlu görünen bir güneþ!..

Deniz biz oldu, biz deniz olduk
Uzattýk ellerimizi dostluða
Sözleþmemiz iskelede asýlý
Borçlandýk birbirimize!..

Havlu olup, kumlarýna serildik
Üzerimize üzerimize yürüdü dalgalar
Biz boðulmadýk, gençliðim ve ben
Ama yarýnlarýmýzýn umutlarý yenik düþtü
Girdabýna yakalandý denizin
Düþler bize, biz hayata el salladýk uzaktan
Havada asýlý kaldý sözleþmemiz
Ne güven, ne söz yaradý iþe...

Bir gün batýmý, bir güneþ inmiþti denize
Gözlerinden kýrmýzý kýrmýzý akýyordu yaþlar
Dalgalar kýrmýzý kýrmýzý okþarken kýyýyý!..

Rukiye Çelik
7 Aðustos 2022