Ey kadýn!.. Koca yürekli, derinliðine insan
Adý ölümün üstüne, mürekkebi kan,
Kalemi kurþunla yazýlan masum güzel
Sen bir melek, kanatlarýn akþamsefasý
Gecelere sabah, kýþlara yaz
Bahara çiçek, gülüþlere haz
Gönüllere taht, baþlara taç insan...

Gül içinde güldün, yokluðun ölümdü     
Çýrýlçýplak olma haliydi evrenin
Dünya henüz gökyüzünü tanýmazken
Sen güneþiydin insanlýðýn, mabediydin sevginin
Bulut oldun yaðdýn, topraðý yeþerttin
Yaþamak istedin, hakkýný aradýn
Karanlýðýn ýþýðý, kötülüðün korkulu rüyasý oldun
Bu yüzden vuruldun, kýrýldý elin-kolun...

“Saçýnýn teli göründü, ayaðýnda parmaklarýn sayýldý
Güldün, kahkahalarýn gökkuþaðýna dolandý
Yoldan geçene baktýn, gözler üzerinde asýlý kaldý
Saðýna döndün suç, soluna döndün yasak
Yaþam sana haram, gün sana kara
ve ölüm sana hak” dendi
Kalbinden vuruldun, saçýn-baþýn yolundu
Kesilmiþ bir aðaç misali sürüklendin yerlerde!..

Asla eðilmesin baþýn, dimdik dur, dur ki gözünün yaþýný öpeyim
Saçýna, saçýmý dikeyim, arasýna altýn, gümüþ teller katayým
Parlasýn güzel yüzünde zeytin gözlerin
Senin için MAHSA AMANÝ ben ve biz, bütün kadýnlar
Baþýmýz göklerde haykýrýyoruz: ‘Biz günahkar, biz suçlu deðiliz
Anayýz, kardeþiz, eþiz, halayýz, teyzeyiz
Sazda tel, dilde türkü, gönülde sevdayýz, insanýz
Öldürülmek deðil, yaþamaktýr hakkýmýz
Acýmýzý yýkýlan yüreðimizin duvarýna astýk
Dehlizlerde, gecenin karanlýðýnda deðil
Medeniyetin ýþýðýnda yaþamak istiyoruz
Biz kadýnýz, biz anayýz, biz insanýz...

Rukiye Çelik /27.9.2022