YORGUN YILLARDA KENDİMİ ARIYORUM
Uçsuz bucaksız bir boşluğa düştüm tutan yok elimden,
Gülmeyi unuttum hadsiz hesapsız dökülüyor yaşlar gözlerimden,
Çöreklenen dermansız dertlerimi silip atamıyorum yüreğimden,
Soldu hayatımı renklendiren çiçeklerim yılların yorgunluğunu taşıyorum.

Atmak istiyorum altında ezildiğim ağır yüklerimi üzerimden,
Çıkmak için bir yol arıyorum hayatımı yakıp kavuran ateşin içinden,
Yeniden doğmayı bekliyorum baştan başlayabilmek için yandığım küllerimden,
Çorak bir tarla halini aldım etrafımda beni anlayan bir dost bulamıyorum.

Veda etmek istiyorum mümkün değil kurtulmak bir kurt misali kemiren geçmişimden,
Günlerimi ışığa hasret bırakan girdiğim boş hayaller denizinden,
Gönül kapımı güzelliklere kapatan hayatımda boşluklar oluşturan karamsarlığın elinden,
Başbaşa kaldım kendimle savruluyorum yalnızlığın rüzgarında düştüğüm yerden kalkamıyorum.

Yaş yerine kan çağlıyor bir zaman sevgi dolu bakan gözlerimden,
Silindi gitti dostluğa dair her ne varsa gönül defterimden,
İzin verdim çıkıp gitmesine bütün anılarımın zihnimden,
Terk edildim dost görünen yalancılar tarafından unuttum gülmeyi mısralarıma umudu yazamıyorum.