MOR YÜKLÜ BULUTLAR


Güneþli bir bahar gününün son saatleriydi. Bindiðim taksi dolmuþun arkasýnda üç kiþi oturuyorduk. Benden sonra binen kadýna yer açmak için yanýmdaki gence doðru iyice yanaþmýþtým ve telaþla taksiye el sallayan kadýn yanýma oturmuþtu. Kadýnýn taksiye bindiðinde bir þeylerden kaçar gibi bir hali olduðunu fark etmiþtim. Kapýnýn kolunu biner binmez sýkýca kavramýþ, araba hýzla yol alýrken sanki her saniye kapýyý açýp kendini arabadan dýþarý atacak gibi bir his uyanmýþtý içimde. Elimde olmadan tetikte bekleyerek bu yolculuðun bir an önce bitmesi için dua ediyordum. Nihayet son duraða geldiðimizde aceleyle taksiden inmek için kapýnýn kolunu yukarýya doðru kaldýrdýðýnda, kapý açýlmamýþtý. Kadýn kapýyý zorladýkça kapý açýlmýyordu bir türlü. Sonunda taksi þoförü diðer kapýdan inmemizi söylediðinde, kadýn “Hayýr bu kapýdan ineceðim, hemen þimdi.” diye inlemiþti. Kapý sanki kadýnýn ne söylediðini anlamýþ gibi garip bir þekilde açýlývermiþti.
Gün aðýr aðýr kararýyor, þehrin üstüne doðru gelen bulutlar nedeniyle, puslu ve yaðmurlu bir gece olacaða benziyordu. Gözlerinden dalgýn düþüncelerde gezindiði belli olan bu kadýn, bulvarda aðýr aðýr yeknesak adýmlarla yürüyordu ve ben onu takip etmeye baþlamýþtým. Ýçinde bulunduðu tükeniþin kapýsýný aralamaya gider gibi bir hali vardý. Biraz önce ortalýðý ýþýða bulayan güneþ sanki kadýna bir oyun oynarcasýna, bulvarýn karþý tarafýna geçmek için hareket ettiði an bulutlarýn arasýnda kayboluvermiþti. Onu, böyle aniden kayboluþuyla cezalandýrmak mý istiyordu, yoksa iþini kolaylaþtýrmak mý? Bilmiyorum... Karþý tarafa aðýr aksak adeta yalpalarcasýna geçen bu orta yaþlý kadýn deniz kenarýndaki ona ayrýlmýþ gibi duran boþ banka usulca oturdu. Rüzgârýn gün batýmýnda körfezde çaldýðý ýslýk kulaklarý býçak gibi kesiyor, onu bu tükenmiþlik kapýsýnda iyiden iyiye dibe batýrmaya mý çalýþýyordu, yoksa içine düþtüðü dipsiz kuyudan çýkmasýna yardýmcý olmaya mý? Doðrusu bunu henüz anlayamamýþtým.
Kadýn doðanýn kendisine oyun oynamadýðýný, yalnýzca iþini kolaylaþtýrmaya çalýþtýðýný düþünüyordu belki de. Gözleri yavaþça kararan gökyüzüne çevrildi önce, sonra körfezin lacivert hýrçýn dalgalarýna takýldý kaldý. Alaca karanlýk bastýracaktý az sonra. Dalgalarýn üzerinde durmadan dönen martýlarýn kanatlarýndan sanki bir þeyler okumaya çalýþýrcasýna hüzünle seyrediyordu onlarý. Bakýþlarýnda beliren mor bulutlar biraz sonra dökülecek yaþlarýn ön habercisiydi. Boþ bankýn kenarýna iliþivermiþ bankýn kalan yerine sanki iki kiþilik yer ayýrmak istemiþ gibiydi.
Sonunda konuþmaya baþlamýþtý. Buraya kendisiyle konuþmaya geldiðini, kendisiyle hesaplaþarak kapýlarýný aralamaya baþladýðýný hissediyor, dikkatlice dudaklarýný okumaya çalýþýyordum. “Sizinle bugün buraya konuþmaya geldik, sizden beni affetmenizi istemeye getirdim sizi buraya.” diyordu. Bankta yanýnda iki kiþi oturuyordu artýk. Birisi beþ yaþlarýnda bir kýz çocuðu, diðeri yirmili yaþlarýnda siyah gözlü bir genç kýz. Genç kýz ürkek bakýþlarla dinliyordu kadýný. Sanki biraz sonra duyacaklarýnýn aðýrlýðýný hissetmiþ gibi þimdiden o da bir þeyler hazýrlýyordu ona söylemek için. Küçük kýza gelince her þeyden habersiz martýlarý seyrediyordu. Öylesine içe dokunur bir hali vardý ki bakýþlarýnýn, hiçbir kelimeye sýðdýrýlamayacak kadar temiz olan bu masumiyet insaný olduðu yere mýh gibi çiviliyordu. Onun da söyleyecek çok þeyi vardý besbelli. Çok garip bir þekilde üçünün de birleþtiði tek nokta gözlerindeki o mor bulutlardý. Göz çukurlarýna hapsolmuþ o mor bulutlarda gök gürültüleri, þimþekler ve fýrtýnalar yüklüydü adeta ve azat edilmeyi bekleyen kýrlangýç sürülerinin haykýrýþlarýyla dolu gibi gelmiþti bana. Adý konulamayan bir garip duygu yüklüyordu insana bu kadýnýn hali.
Kadýn konuþmasýna devam ediyordu. “Bakýn” dedi, þurada aralanan kapýyý görüyor musunuz? Þimdi oraya girerek bugün ne yapmak istediðinizi söyleyeceksiniz. Küçük kýz ve genç kýz anladýklarýný belirtmek için hafifçe kafalarýný sallýyorlardý. Denizin kenarýnda hiçbir duvara tutunmayan adeta boþlukta duran bir kapý vardý sanki ve kadýn o kapýyý gösteriyordu.
Kadýn küçük kýza dönerek “Hadi sen en küçüðümüzsün önce sen o aralýk kapýdan gir ve ne istiyorsan denize söyle. Korkma ben buradayým her zamanki gibi seni koruyacaðým. Bütün dileklerini ve içinden geçenleri orada söyle. Cesur ol ve istediðin her þeyi denize anlat, biz burada seni dinleyeceðiz.” dedi. Küçük kýz ürkek adýmlarla kapýya doðru yürüyüp içinden geçerek denize doðru konuþmaya baþladý. Konuþurken anlattýklarýný sanki denize deðil de baþka birisine anlatýyormuþ gibi bir hali vardý. Gözlerini martýlara dikmiþ birisiyle konuþuyordu sanki.
“Bugün.” diye baþladý sözlerine, kadýn da genç kýz da dikkatle dinlemeye baþlamýþlardý küçük kýzý. “Bugün caným oynamak istemiyor, sokaða çýkmayacaðým. Bugün annem ve babam olsun istiyorum. Kardeþlerim de olsun. Bir evimiz olsun ama sýcacýk olsun. Annem hepimizi çok sevsin. Babam da sevsin. Annemle babamý ben de çok seveyim. Babam masallar anlatsýn bize, sonra yerdeki o beyaz çiçekli pembe döþekte uyuyup kalalým hepimiz. Beni annem yataðýma yatýrsýn, yatýrýrken de yanaðýmý öpsün. Sonra rüyalar göreyim, rüyamda babamla annemi göreyim, güleyim. Bir de bugün caným dondurma istiyor. Bana dondurma alsýnlar. Ama çikolatalý ve karadutlu olsun. Alýr mýsýn?” diye sordu ve sustu.
Bu kadardý tüm istediði… Bu kadar… Bu kadar az, bu kadar masum ve basit bir istek…
Kadýnýn ve genç kýzýn gözleri dolmuþtu, gözyaþlarý ha aktý ha akacak gibi gözüküyordu. Birden minik yaðmur damlalarý düþmeye baþladý gökyüzünden. Ama onlar hiç aldýrmýyorlardý. Kadýn “Peki þimdi de sen konuþ, istediðin her þeyi anlat, ne olursa.” dedi. Genç kýz gözlerini kýstý, sanki kadýný üzmek istemiyormuþ da bu nedenle söyleyeceði kelimeleri özenle seçiyormuþ gibi bir hali vardý. Aralýk kapýdan geçerek dalgalara doðru konuþmaya baþladý. “Ben…” dedi tereddütle, “Ben bugün çok önemli bir karar aldým. Ben bugün yeni hayaller biriktiriyorum yüreðimde, güzel bir gelecek için, senin mutluluðun için. Ömrümün sonuna kadar güçlü, kararlý, kendi doðru bildiðim yollarda yürümek istiyorum. Dimdik ve kendim olmak, ayrýca mutlu olmak istiyorum gelecekte. Oysa bugün çok büyük bir yalnýzlýk ve bunalým içindeyim. Ben doðru karar vermek istiyorum bugün. Olur da bir yanlýþlýk yaparsam eðer, gelecekte beni affetmeni istiyorum senden.” dedi ve gözlerinden yaþlar akmaya baþladý. Gelip banka kadýnýn yanýna oturdu. Yaðmur hafifçe çiselemesine devam ediyordu.
Kadýnýn gözleri iyice dolmuþ, gözlerindeki mor bulutlar artýk yer deðiþtirmeye baþlamýþtý. Genç kýz kadýnýn gözlerine bakýyor ve konuþmasýný bekliyordu artýk… Küçük kýz her þeyden habersizce kadýna sokulmuþ, bu konuþmanýn bitmesini sabýrla beklerken, alaca karanlýkta martýlarýn siluetini seyretmeye devam ediyordu hala. Kadýn galiba artýk bu konuþmayý bir an önce bitirmek istiyordu. Ve kararlýlýkla körfezin diðer yakasýna bakarak konuþmaya baþladý. Yaðmur hala çiseliyordu…
Kadýn “Öncelikle seni baðýþladýðýmý bilmeni istiyorum.” dedi ve devam etti. “Bugün içimi acýtan tüm yaþadýklarýmý unutmak istiyorum. Bugün o günlere gitmek istiyorum, verdiðim sözden dönmek için. Bugün tek piþmanlýðýmý silmek istiyorum hayatýmdan. Bugün girdiðim çýkmaz sokaktan geri dönmek istiyorum. Bugün kendimi mahkûm ettiðim prangalardan kurtulmak istiyorum. Bugün geriye dönüþün olmadýðýný da biliyorum ve her þeye yeniden baþlamak istiyorum. Bugün özgürlüðümü geri istiyorum ve aralanan kapýlarýmý her zaman açýk tutacaðýma söz veriyorum çünkü kapýlarý kapatmak kendinden vazgeçmektir ve ben hayatý her þeye raðmen yaþamaya deðer buluyorum. Kendimden asla vazgeçmeyeceðim.” diyerek sustu.
Artýk yaðmur hýzýný arttýrmýþ, kadýnýn gözlerindeki mor bulutlardan gözyaþlarý bütün hýþmýyla dökülmeye baþlamýþtý. Genç kýz da baþýný kadýnýn göðsüne yaslamýþ aðlýyordu. Biraz sonra kadýnýn gözünden süzülen rimel karýþmýþ gözyaþý damlalarý beyaz bluzunun üzerinde griye çalan lekeler býrakýrken, kadýn içinde bulunduðu karamsarlýktan arýnýyordu sanki. Birden küçük kýz aðlamaya baþlamýþ ve “Karanlýktan, gök gümbürtüsünden korkuyorum, artýk gidelim.” diyordu.
Kadýn ani bir kararla ayaða kalktý, gözlerini sildi, genç kýzýn ve küçük kýzýn ellerinden sýkýca tutarak bulvara doðru hýzla yürümeye baþladý. Bir ara gecenin pusu içinde kaybettiðim kadýný az sonra hemen karþý kaldýrýmda görmüþtüm, yalnýz baþýna yürüyordu. Biraz önce taksiden inen, karamsarlýkla adeta yalpalarcasýna yürüyen kadýndan eser kalmamýþtý sanki.
Bulvar üzerindeki pastanenin önünden geçerken durdu, pastanenin vitrinine baktý ve gülümsedi. Aralýk kalmýþ aðýr cam kapýyý kararlýlýkta iterek içeri girip, boþ masalara baktý. Sonunda hemen cam kenarýndaki tek kiþilik masaya oturdu ve dýþarýda sicim gibi yaðan yaðmuru seyrederken, bir yandan sigarasýný yaktý. Masasýna yaklaþan garsona gülümseyerek sipariþini verdi ve beklemeye baþladý. Bense dýþarýdan onu seyrederken çikolatalý ve karadutlu dondurmasýný ýsmarladýðýndan emindim.

Samile Ýlter ÝzmiR 25.Mart.2007

(Lacivert Dergisi Temmuz 2007 sayýsýnda yayýnlanmýþtýr.)