Masada yerini aldý kahvaltý tabaðým sandalyemi çekenim yok ama olsun; ben çekerim sandalyemi, sen üzülme emi sevgili günlüðüm✍🏻

Kimliðin var çünkü ve bir duruþun karþýmda hem de yanýbaþýmda ne mutlu bize…

Sonuçta sen varsýn yüreðimde, dolu yani yüreðim sahipli…

Düþünsene bir gün ete, kemiðe büründüðünü; ruha demiyorum ruhumuz ortak bir, hayal gücü ya bu
Allah vermiþ hayaller sýnýrlý olamaz ki!

Kalemi elimize almak için kabiliyet de vermiþ hamdolsun, sonsuz þükürler olsun Rabbimize…

Rüyalarýmda, ismim olan Hülyalarýmda hep canlýsýn zaten iyi ki varsýn can günlüðüm…

Sayfalarýndan, satýrlarýndan, satýrlarýnda yer alan cümlelerin alnýndan öpüyorum kýsacasý…
Hadi devam✍🏻 gün ortasý oldu þu saatler yemek molasý malum ve dýþarý çýkacaðým antrenmana gideceðim 🏊🏻♀

Besmele ile çatalý batýrdým domatese, caný yanmadý telaþlanma lakin çekirdekleri, zeytinlerin ayaklarýna serildi zeytinlerde þaþýrdý yeþil ve siyah renklerine kýrmýzý renk sýçradý pek bi mutluydular sorma…Tabak sallandýkça zeytinler sallandý elbise giyinmiþ aynada kendine bakan genç kýz gibiydi her biri…

Ev sessizdi dýþarýda bir kedi uzun ve acýklý miyavvv dedi çatalý býraktým tabaðýn yanýna, camdan bakýndým, göremedim…
Sanýrým ev kedisiydi caný sýkýlmýþ dýþarýya çýkmak istiyor gibiydi sesi…

Bir kaç miyavdan sonra sustu; sonrasýnda devam ettim kahvaltýma…
Aldým elime kumandayý o kanal senin, bu kanal benim derken; efendim?

Allah iyiliðini versin kanal istemez misin?

Güldürdün beni çok yaþa emi… Ben de istemem. Ben yalnýzca kalem ve sonsuz sayfalarý olan defter isterim ömrümü yazacak kadar olsun, torunlarým
“Tuðrul ve Ege”ye kalsýn ve onlarýn çocuklarýna ve torunlarýna…Sonsuz sayfalar bu þekilde; baþka türlü sonsuzluk ölümlüler için geçerli bir kelime deðil; anlam düþer çünkü, bence yani…

Ne mutlu ve maþAllah bana; torunlarýma miras olarak en kýymetli þeyi seni býrakacaðým sevgili günlüðüm ✍🏻

Ne oldu gözlerin doldu; kýyamam yaaa yok yok edebiyatýn geliþi öyle dedim: Sen de benimle geleceksin ahiret alemine...
Çok heyecanlý deðil mi? Bambaþka bir dünya!
Korkmuyorum ki ölümden, yokluk deðil çünkü, rüyadan uyanmak ve Allah var gam yok !
Bu cümle ahiret için daha güzel verimli bence yine yani…

Kanallar arasýnda gezinirken sinema kanalýnda
John Deep’in baþrolünde oynadýðý filmi gördüm.
Sol yaný üzerine uzanmýþ, yan profilinden seçtim.
Sað kol altý ve kolun biraz üstü yýrtýk, uzun çizgili eski püskü röptüþambýr vardý. Böyle mi yazýlýyordu röptüþambýr sevgili günlüðüm ? Böyle okunuyor varsayalým yazýlýþýda bu þekilde, yoksa bitmeyecek sabah geçirdiðim iki saatin özeti halimden memnunum lakin antrenmanda beni bekler bu güzel günde…

Nereden bileyim sinema filminin hikayesini “Çikolata fabrikasý “ filmi gibi zannettim… Ardýndan gerildiðimi hissettim ama baþladýk bir kere sonuna kadar izlemem gerekiyordu…
Yazarý canlandýrýyordu merak ettim kendimcede yazdýðým için ilgi alanýma girdi lakin hikaye gitgide vücudumu gerdi öyle gerildim ki bir ara baþýmý sola çevirdim bakamadým sahneye… En baþýnda yakalandýðým için filme merakta ettim, etmez olaydým… Güneþ tepeden Hülya dedi bak bana dedi belki de ve ben hipnoz olmuþ gibiydim bu arada tabaðýmdaki kahvaltý bitti nereme yedim bak onu da bilmiyorum sevgili günlüðüm✍🏻
Filmin sonunda üç dört cümlelik söz vardý yazacaktým buraya, fakat ürpertiden sanýrým, kulaðýma çarptý ve o kadar gerilmiþtim ki ses alýcýlarýma çarpýp gerisin geri itti kulaklarým sanýrým. Ve tencerede haþlanmýþ mýsýrlar, iki tane de tabakla John Deep’in önünde duran mýsýrlar… Tezgahýn üzeri alabildiði kadar koçanýyla mýsýr doluydu ve “Gizli Pencere” den dýþarýya doðru ilerler iken objektif cesetlerin üzerinde mýsýr tarlasý…
Güneþi gücendirdim sanýrým sevgili günlüðüm✍🏻
Þimdi efendim diyorum oralý olmuyor… Canýn saðolsun sevgili güneþ yarýnda seslenirsin nasýl olsa efendim diyerek bakarým göz kamaþtýrýcý ýþýðýna.

3. ve son bölüm sevgiler