kainatý ve sonsuz dediðimiz evreni inanca baðlý tanrý var etmiþtir, tabii olarakta içindeki bütün herþeyi.
canlýlarýn baðlý olduðu yaþama serumunu da mutlak olarak bir baþka yere baðlamýþtýr.
insanoðlu kendi yaþayýþýnýn nelere baðlý kaldýðýný ve etrfafýndaki bütün herþeyin baþlangýcýný vede sebeblerini merak etmiþtir.
insaný diðer canlýlardan ayýran özellik akýldýr. insan topluluk olduðunda toplum, toplumlar dünyaya daðýldýðýnda halklar meydana gelir diyebiliriz. bu halklar birbirinden farklý coðrafyalarda yetiþip yaþam sürdürürler. tarih içinde buna baðlý diller ve ýrklar oluþmuþtur.
toplumlarýn birbirinden deðiþik dil, örf-adet, gelenek, gibi çeþitli yaþam tarzlarý sergilemeleri o toplumun kendi kültürünü oluþturur.
bir halk nasýl, yüzyýllardýr yaþadýðý topraklardan koparak baþka iklim ve coðrafyada yaþýyamayacaðý gibi, halkýn içinden sadece bir insan da kendi kültürünü bütün benliðiyle yaþamasý onun en doðal ve evrensel hakkýdýr.
kiþinin özgürlüðü kendini yaþayabilmesidir. " elmacý ne kadar portakalcýya yaklaþabilmenin avantajýný anlayabiliyorsa" yanyana yaþayan, çeþitlilik gösteren yaþam farklýlýklarýmýzýn bize yansýyabilecek zararlý hiçbir ihtimali bulunmayan, tam tersine kürtür zenginliklerimizi hepberaberce dünyanýn bütün halklarýyla paylaþabileceðimizi anlamamýz gerekir. insan iliþkiye girdiði, doðadaki bütün varlýklarla yaþayabildiði zaman insan olur.