1958’in,
Ekim sonu, Kasım başları.
Yağmurlu bir Ege akşamı,
Belki de sabaha karşı.
Koyulmuşum yola,
Babamdan, anama doğru.
Sondan bir öceki durak,
Dünyaya varana dek,
Gelişeceğim karanlık ve
Sıvı dolu ortama.
Yıl dönerken 1959’a,
Dönüşüyordum artık,
Sihirli bir damlacıktan,
Minik bir yaratığa.
Mevsim artık,
Ermişti bahara.
Vakit yaklaşıyordu,
Yola çıkmaya,
Yeni bir dünyaya.
Ve işte beklenen an,
Geldi 4 Haziran,
Saat 3.15’i sabahın.
Telaşlı bir bekletiş,
Ameliyathane önünde.
Herkes balıklama
Atlarken dünyaya.
Önce uzatmışım ayaklarımı,
Ne menem şey diye bu dünya.
Neyse işte sonunda,
Sezaryen denen bir yolla,
İlk adımı atmışım dünyaya,
Sondan bir önceki durağa…

4.Haziran.2003 Ankara 05.30