Evet anlamlý olmalýydý her geçen günün bize kalan hatýralarý. Yanyana gelmeyi çok isteyen iki yürektik seninle. Kimler býçaklamadý ki sevdamýzý yüreðimizin tam orta yerinden. Yüreksiz kimlikleriyle. Kýskançlýðý bu dünyanýn hangi bilinmez çöplüðüne atmalý,hangi tutulmaz buluta asmalý bilmem. Bu kadar mý kýskanýr insan yürekten sevdiðini. Sevdiði için bu kadar mý uykusuz kalýr gecelerce.

Evet hepsi bu kadar deðildi elbet. Daha fazlasýydý aþk zamanýn kýrýk yelkovanlarý arasýnda. Yüreði elinde bir çocuktu ruhum sana. Kýrmýzý güllerin anlamýný sende bulan. Ve her gelen gecenin sabahýnda fýrtýnalý denizlerine fýrlatýlan.

Þimdi dar bir koridoru týrnaklýyor düþlerim. Bir baþýnda ben,diðer ucunda sen varsýn. Ben hep buradayým,sen hep oradasýn. Bu rüzgarý bir köþesinde oturduðun odamýn kýrýlmýþ penceresinden çekiyorum saçlarýna. Dayanamýyorum. Cam kýrýklarý içinde sana þiirler okuyorum. Gri renkli akþamlara dek sana yaðmurdan kaçanlara inat ýslanýyorum.

Yollarý hep aðzýna aldýðýnda mutlaka bir gidiþin hüznünü yaþýyorum. Boþluðumda karanlýk zamanlarýn isyaný patlýyor. Ben zambak vadisinden hayatýmda geçmedim. Ne var ne yok bütün bildiðim,yüreðimin gül bahçelerinde ayakizlerin tozlanýyor.

Ýyi bir ölüm olmalý bu uzaklýk, hani þöyle ulaþýlamadýkça sonsuza dek acýlar çektirecek cinsten.Kitaplar arasýna dalýpta aþklarýný çaldýðým þairler pazarýnda, eþine benzerine rastlanmayacak türden.

Daha çok senin olacaðým dediðim saatler parçalanýyor içimde. Hani ellerimden tutupta, týrnaklanmadýk bir yerinde bu aþkýn, hiç mevsim kaldýrmayacakmýþ gibi suskunluðuna düþen yalnýzlýk seviþmelerine býrakýyor beni sendeki aþkým.

Kimse duymasýn, kimse bilmesin oldumu diyen dudaklarýmýzýn diþlerimiz arasýnda gidip gelen sýcaklýðý gibi.Gözlerin üzerine göz kapaklarýmýn kapanmasý ve fýrtýnaya yakalanmýþ geminin kamarasýnda aþkýn günlüðünü yeniden yazar gibi.

Herþey akýp gidermiþ,bildikçe sahnedeki oyunun sonunu,herþey bitermiþ öylemi.?

Aklýma takýlan her suskunlukta,uzaklara gitmeliyiz seninle. Bilinmeyen uzaklara. Geniþ kanatlý kuþlarýn þeffaf bakýþlarýndan tutunarak bulutlara. Uzaklara gitmeliyiz seninle,çok uzaklara.

Ve kalmalýyýz sen bir yerde,ben bir yerde. Unutulan bir doðum günü ertesinde. Ne anlatsa yürek, nasýl yalvarsa diye düþünmenin acizliðinde. Anlýyorum, yere bastýðýmý düþündürdüðün gün, gözlerinin yokuþuna sürülen bir bekleyiþ benimkisi. Unutmak iþ deðil elbet, jöleli saçlarýnýn masalara düþen gölgesinde duruyorum.
Mum ýþýðýnda kýrmýzý oluyorum. Affetmeyeceðini biliyorum.

Ve iç çekiyorum nedense dönüp yüzümü kendime.Aynalarý kýrýyorum yüzümden öte geçmesin diye kimse.Görmesin,görünmesin kendi gözlerim kendine diye.
Denizlerinin yosun kokusuna sarýnan sahillerinin yalnýzlýðýna býrakýyorum ellerinden kendimi.Yaðmur baþlýyor uzaklarý infaz edecekken.Sen geliyorsun, ayaklarýmýn altýnda yapraklar öpüþüyor, dudaklarýma kumlar yapýþýyor ,oysa sen olman gerekirdi kumlarýn yerine.Sen öpmeliydin beni yaðmurlarýn þerefine.
Bunu sende biliyorsun.

Bana aþk'a ait ne varsa okutuyor geceler. Gözlerimi aðrýtan bir ekranýn arkasýna saklanýyorum senden. Keman çalýyorum,kitap okuyorum,þiirler yazýyorum sana. Dedim ya,krallar vadisi burasý,ben ancak krallarý öldürüyorum. Beni görebildiðin kadar yaþýyorsun biliyorum. Beni göremediðin kadar seviyorsun. Aðlamak yok deðilmi þimdi,ve çekip gitmek satýr aralarýnda zamaný eriten bir dünyanýn,elde kalan yokluðuna.

Yaþanýlan günleri unutmak kolay mý sanýrsýn. Bunu bana deðil kendi yüreðine sor.
Hüznün kabaran dalgalarý ile boðuþmak ve denizfeneri seviþmelerinde gemilere ýslýk çalmak kadar,taþ duvarlara yaslanýp yalnýzlýk olmak. Benim gibi yazgýyý parçalayýp ruhunda yalnýzlýk kalýrsýn.Herþeye raðmen herþey güzel,anlýyorum,
Bu uzaklýk beni öldürecek biliyorum.
Sende biliyormusun.?
Biliyorsan yüreðime,
Sadece üç kez dokun.