eskidendi çok eskiden
çocukkendi
erkendik daha ihanetlere
ve annemiz dökerken suları
leğenin içinde
kerniplerle üzerimize
sularla birlikte
tüm kirlerimizden arınırdık

sahi ne yapıyoruz böyle
bu mevsimin ortasında
üzerimize yapışan lekeleri
benimiz diye taşır olduk nicedir
ama hep böyledir:
kirleniriz zamanla
zaman bulanık akar
biz zamana ağlarız


yeni yeten firikler var dallarda
baktıkça
yeniyetmeliğim geldi aklıma
ömrümün utanmaz çağları
utanmadan çağladığım yıllar
zeytin ağacındaki evim
ellerimden eksik olmaz
nar, ceviz, incir lekeleri
kediler hep kovalanır
ve leyleklere kule yapılır
gitmesinler diye
tepelerdeki yüksek gerilim direkleri
birer devdir aslında
bu yüzden olsa gerek
çocukluğumun don kişot günleri


yeni yeten firikler var dallarda
aklımda sen!
sahi biz ne yapıyoruz böyle
bu mevsimin ortasında
ah bir gelsen!..