Bundan böyle tüm yazýlarýmýn sonunda bu isimde bir köþe olacak. Bu köþe dipnot gibi bir þey olacak. O hafta veya günlerde gözüme takýlanlar, dikkatimi çekenler girecek oraya.

Bu hafta hiç yazmak gelmedi içimden. Belki sýcaklar, belki biraz bezginlik, belki son günlerde yaþadýklarým. Yorgundum. Ama bugün ilk defa midemde koca bir yumrukla uyanmadýðým için bir þeyler yazayým dedim. Bir sürü konu yazýlmayý bekliyor, ama ben konsantre olamadýðým için tek bir mevzua yönelemiyorum.

Bu durumda en iyisi ‘Oltama Takýlanlar’ dipnot köþemle sizleri tanýþtýrmak.

·     Hürriyet Gazetesi köþe yazarlarýndan Gila Benmayor NATO zirvesinin ardýndan ABD’nin First Lady’si Laura Bush’u anlatmýþ. Çok beðendim. Gila Benmayor daldan dala yazýlar yazar, ekonomiden bahsederken birden ertesi gün Troya hazineleri ile ilgili bir yazýsýný okursunuz. Beðenirim yazdýklarýný, ama bu sefer bayýldým! Çünkü oldukça sevimsiz ve hatta salak olduðunu düþündüðüm Laura Bush konusunda yanýlmamýþým, bu yazýdan bu çýktý. ABD’nin yapmaya çalýþtýðýnýn dünyaya barýþ getirmek olduðunu söyleyen, ben bir kitap kurduyum deyip, Türk yazar tanýmýyorum, ‘Binbir Gece Masallarý’ Türk edebiyatý olabilir mi diye soran, Emine Erdoðan sayesinde kafasýnda Türk imajýný bir türlü yerine oturtamayan, durup durup her iki lafýn birinde kendisine sorulmasa da ‘NATO, demokrasi’ diyen bir kadýn. Gila Benmayor’un yazýsýnýn son bölümü þöyle: “Kabul ediyorum. Laura Bush’un iþi zor. Bir yanda dünyanýn yarýsýnýn nefret ettiði bir koca; George W. Bush. Diðer yanda gölgesinde kaldýðý güçlü bir kadýn; Hillary Clinton. Haliyle biraz taþralý, biraz naif, biraz da kýzýmýn deyimiyle ‘ezik’”
·      Marlon Brando 80 yaþýnda öldü. Hepimizin hayatýna bir yerlerden girip etkilemiþ, izler býrakmýþ bu büyük oyuncu yok artýk. Herkes ardýndan yazdý çizdi, ama herkes en son filmini unuttu. ‘The Score’ yani ‘Komplo’ filmi. Bu filmde üç nesil en önemli ve iyi oyuncular bir araya geldi. Marlon Brando, Robert DeNiro ve Edward Norton. Buradaki performansý, rolü minicik olmasýna raðmen, ‘iþte Marlon Brando’ dedirtiyor. Ýzlemedinizse hararetle tavsiye ederim. Þayet Marlon Brando hayraný iseniz ve okumadýnýzsa, Remzi Kitabevi’nden çýkan “BRANDO - Annemin Öðrettiði Þarkýlar / Robert Lindsey ile” adlý kitabý da mutlaka okuyun.
·     Okan Bayülgen... Benim yazýlarýmý okuyanlar onu nasýl sevdiðimi bilirler. Bu hafta eski bir programýný izledik, tekrar olmasýna raðmen ne yazýk ki eleþtirdiði her þey güncel. En çok da Türkçe konusundaki hassasiyetini seviyorum. Bir hafta önce de canlý yayýnda yaptýðý bir eleþtiriyi çok beðendim. “Türkiye’de yaþýyoruz, Türk’üz ve Türkçe konuþuyoruz. Güzel konuþacaksýnýz Türkçeyi... Ben yerine ‘baaaaaaan’ demeyeceksiniz.” Ýnsanlar neden ararlar Okan’ýn programýný ve rezil ederler kendilerini? Aklýma Ferhan Þensoy sahnedeyken sahneye laf atan salaklar geliyor. Bu telefon edenlerin zeka seviyelerini gerçekten merak ediyorum. Bir de neden hep kadýnlar baðlanýyor stüdyoya? Erkekler de arýyordur, eminim...
·     Bu aralar Ekþi Sözlük ile eðleniyor ve vakit geçiriyorum. Açýk söylemek gerekirse, çok güzel ve akýllýca þeyler olmasýna raðmen, epey abuk sabuk þey de var burada. Öncelikle, araþtýrmadan, sormadan, okumadan, incelemeden oldukça ciddi mevzulara yazýlanlara bakýnca içim acýdý ve rahmetli Uður Mumcu’nun ne yazýk ki bu tarz insanlar nedeniyle dilime pelesenk olan bir sözü geldi aklýma: ‘Bilgi sahibi olmadan fikir sahibi olmak.’
·     Bitti, en sonunda bitti. Tüm saçma sapan þarký yarýþmalarý sonuçlandý. Kalplerde Ýkinci Bahar da bitti! ‘Sen o programý mý seyrediyorsun?’ diye garip bakýþlar atmayýn bana! Biliyorum, biliyorum, Türkiye’nin yüzde doksaný belgesel seyreder, ya da hiç televizyonunu açmaz, þayet sorarsan... Ama bir programý ne amaçla seyrettiðindir önemli olan. Birileri gibi dedikodu yapmak için deðil, orada bir þeyler gördüðüm için bu programýn son günlerini seyrettim. Ýlk baþta, oldukça yapmacýk ve üstlerine on numara büyük gelen rolleriyle, bana ‘Ne bunlar böyle be?’ dedirten adamlarý uzun süre seyretmedim. Ama zaman içinde insanlarýn her fýrsatta, ‘gençleri arattýlar, gençleri arattýlar’ demeleri üzerine programýn son dönemlerini yakaladým. Ýyi ki yakalamýþým! Aslýnda Türkiye’nin gerçek yüzüydü Kalplerde Ýkinci Bahar. Tipik bir evrim platformu oyunuydu. Oya her þeyi ortaya dökmenin, dürüstlüðün, açýklýðýn kurbaný etti kendini. Nurhan, tipik erkek evrimi: (evrimsizliði mi desek?) korktu. Aþk kazanmadý, politiklik kazandý. Perihan Maðden’in deyimiyle: Ýkinci Bahar seçmelerinde karpuzlar arasýndan en mülayim, en dýngýl, en kikirdek, en manasýz, en ‘huzur’ verici olanýný en nihayet seçmiþ bulunan birinci samimiyetsizler þahý Yakup beyin ...’ Biraz da ben ekleyeyim: Doðru, samimiyetsizlerin þahý Yakup, karýsý olarak seçtiði kronik faranjitinin farkýnda bile olmayan, buna raðmen kaset de kaset diye tutturan, sesini de ne hikmetse güzel sanan birini aldý iþte. Hayýrlý olsun, dünyanýn en sevimsiz evrim platformu evlilik müessesesine hoþ geldiniz... Ama doðruya doðru, Nurhan herkesin yüzüne gerçekleri söyledi. Kýzmamak gerek, ben takdir ettim. ‘Ben hanýmefendiyim, ben þuyum, ben buyum’ diyen Handan’a ‘Hanýmefendilik lafta olmaz!’ derken ‘helal’ diye baðýrmýþým. Bir tek onlar mý? Diðerlerine ne demeli? Hepsinin tek tek aðzýnýn payýný verdi. En sinirlendiðim þu: Türk halký ordusunu sever, ama oradaki yarýþmaya katýlmýþ bir emekli askerin durmadan bu konumunu, eski bir ordu mensubu oluþunu kullanmasý ve bununla zaman zaman insanlarý tehdit etmesi çok ama çok çirkindi... Hele hele Okan Bayülgen’in de programýnda bahsettiði Ebru Akel’in üstün zeka göstergesi o muhteþem buluþuna ne demeli? ‘Sevgi Ustalarý’... Çok yaratýcýymýþ. Ýyi ki bizleri uyarmýþsýn ve ben de bu programýn en azýndan sonunu seyretmiþim Okan. Sen her zamanki gibi gene haklý çýktýn.
·     Kardanadam yazýmý okuyanlar hatýrlayacaklar, o yazýda serotonin ve bilumum baþka maddelerin adý geçiyordu. Çok eðlenmiþtim yazarken, en sevdiðim yazýlarýmdan da biridir. Bilim adamlarý formüllerle açýklamaya çalýþýrken aþký meþki, ben de Paul Auster ile açýklamaya çalýþýyordum. Dün gene karþýma çýktý serotonin. The Guardian Gazetesi’nin haberine göre bilim adamlarý, genetik bir mutasyon nedeniyle ruh halini, duygularý, iþtahý ve uyuma yeteneðini etkileyen serotonin hormonu seviyesini deðiþtirmenin mümkün olduðunu belirlemiþler. Ýnsanlarýn kendilerini iyi hissetmelerini saðlayan serotonin beyin tarafýndan salgýlanýyor ve yeniden absorbe ediliyormuþ. Bilim adamlarý þimdi bu absorbe sürecini uzatarak (yani bu hormonu genlerle kontrol altýna alarak) insaný mutlu edebilecek yeni ilaçlar geliþtirebileceklerini düþünüyorlarmýþ.
·     Özel bir not: (Bu yazýda kendime bayaðý iltimas geçtim, kusura bakmayýn!) Kardanadam yazýmdaki kardanadam yapan Adam bu yazý yazýlýrken Kudüs yollarýndaydý. Yolun açýk olsun, güle güle git, güle güle gel. Adýna hem tatil hem iþ dediði geziden çantasýnda pimi çekilmeye hazýr bir sürü bombayla geleceðine eminim her zamanki gibi.

Evet, iþte böyle. Bu yazý biraz uzun açýlýmlý bir dipnot-yazý oldu kusura bakmayýn. Bundan sonra yazýlarýmýn ardýndan dipnot köþesi olarak gelen ‘Oltama Takýlanlar’ bölümünden baþka, bir de beðendiðim bir sözü eklemeyi düþünüyorum. Evrensel olmalarý onlara öncelik tanýyacak. Buyurun bakalým ilki, ve benim artýk bundan sonraki yaþam felsefem:

AKLIN DÝSÝPLÝNE EDEMEDÝÐÝ ÝYÝ NÝYET, YARARDAN ÇOK ZARAR GETÝRÝR.