Kurumlar ve kuramlar beni üzüyor, kumrularsa annemi… Necip’le beraber irrasyonel düþlere dalýyorum… Necip 42 no.lu tekel bayii… o kurumlarý da umursamýyor kumrularý da… naylon poþetler konusunda anlaþamýyoruz… cinayeti üstlenmek istemiyor Necip, bilim tarihini suçluyor… o böyle yapýnca öfkeyle kalkýp daha geniþ bir salona geçiyorum : Dino…

Dino ýsrarla dadacýlýðý takip ediyor… aklý selim bir köpek deðil… annem “dada ne?” diye aðlýyor bu kez… kadýn yola baksa insanlarýn ayaðý altýnda eziliyor diye aðlayacak… dino’nun anneme tepkisi sað arka ayaðýnýn 9/8’lik ritimleriyle boynunu kaþýmak oluyor… o da benim gibi anlamadýðý annelere saygý duyuyor olmalý… boþa deðil, yaþýna baþýna bakmadan beyazötesi atletler ekmiþ saksýlara “bu yaza tiþörtlerin hazýr yavrum” diyor.. necip’ten duymuþtum geceleri kalkýp saksýlarýn üstünü örtüyormuþ annem… necip çok içiyor…

Annemi, necip’i ve saksýlarý býrakýp malulen emekli kondüktör recai bey’i ziyaret ediyoruz dino’yla… birgün iki tren öpüþmeye karar verince faturayý sað bacaðýnýn büyük bir kýsmýyla ödemiþ recai bey…dino’yla iyi anlaþýyorlar… ayný þeylere ve ayný þekilde pireleniyorlar… recai bey’le senden konuþuyoruz sýklýkla… üzerimize birer fincan kahve döktükten sonra dibindeki telveye bakýp bakýp salya sümük aðlýyorum… recai bey bu zayýflýðýmdan faydalanýp bir kooperatif kurmayý teklif ediyor… piþman olmak için yeterince limaným ve en az 2015 sebebim var (22 Haz. 04 – 16 Ara. 1998 = 2015 gün)… dino da bunun iyi bir sermaye olduðunu düþünüyor…

“adalarýn ýþýklarý görünüyor… bir vapur da tam þimdi yaktý ýþýklarýný… denizde -yakamozdu deðil mi?- hah iþte onlardan var…”

herkes kendi kirpiðinin önünü süpürse tertemiz ölürdü bu ülke… recai beyi ve dino’yu býrakýp yeni cumhuriyetler kurmaya çýktým… bazý çizgifilm kahramanlarý da aðzýmý burnumu kýrmaya çýkmýþlar…0 Rh+ renginde bir natürmort olup 5 aðaç ve 2 fidanýn altýnda yattým… kýçý kýrýk bir kýrlangýç hýzla süzülüp
tuvalin orta yerine sýçtý…

2015 nedenim olduðunu söylemiþtim; bunlardan biri de trapez… havada bu kadar uzun kalacaðýmý bilsem býrakmazdým kendi salýncaðýmý… ellerini bulacaðým diye attýðým taklalar hesaba dahil deðil… onlar benden… düþersem þair öleceðim… metamorfoz böyle bir þey mi Sayýn Kelebek?

hergün aç karnýna seni arýyorum… yan etki : kendimi fransýz hissetmek… adýn geveleniyor aðzýmda bu yüzden… fransýzlar için “r” etnik bir turnusol olmalý… öðle arasý bunu parkta çimenleri sulayan adama sordum gayet kendinden emin bir fransýz gibi baktý… efes pilsen’le aramda geçenleri bilsen bunlarýn hiçbirine þaþýrmazdýn…

vaktinden önce öpülen organlar namütenahi bir yara býrakýyor… bilincimin, taþrada tertip edilen bir konserde assoliste býyýk buran taraflarýný (ki en alt katlarda oturuyorlar), alamanyadan olgunluðum gelecek diye kovdum… þimdi frued adýnda bir serseri oturuyor…yatýyor desek daha doðru olur… sürekli rüyalar gören bir meczup frued…

bu yýl yaðmur gitmek bilmedi o yüzden þaþýrmadým aramana… bunu kutlamak için kimi sigaralarýn filtrelerindeki sarý lekeleri saydým: 60 civarýnda kararsýz kalmýþlar… içmeden önce ve içtikten sonra da deðiþmiyor sayýlarý…

beni acilen öp sevgilim… sokaða bakan eflatun bir kapýnýn çalýnmasý kadar gerekli bu… asimetrik avlular sabahýnda baþýnla omzum arasýnda kurulan avuntu köprüleri kadar gerekli bu… kenarýndan sökülmeye baþlamýþ hýrkalarýn yeniden topluma kazýndýrmak üzere teyellenmesi kadar gerekli… geri dönüþüm kutusunun boþaltýlmasý kadar gerekli… cezayir’de olmadýðým için… ve menekþeler neden mor? beni acilen…