Ne olur gidin artık
Kendi yaramı kaşımasını bilirim ben
Ta çocukluk günlerimden
Mutfak taşının altına dizilmiş
Gülsuyu, turşu ve reçel kavanozlarıyla başlardı sabır
Ne olur gidin artık
Birazdan tırnağımla gırtlağımı yırtacağım
Martı çığlıkları karışacak odaya
Rengini şaşıran erguvanlar düşecek halıya
Kırlangıçlar bileğime çarpmadan
Lütfen gidin
Belleğim kanıyor

Ben sizin katı halinizi de bilirim
Sıvıydınız ahizeden kulaklarımı ıslatan
Şimdi sizi soluyorum
Bronşlarıma sızan gaz
Hayatıma mecaz arsenik hallerdesiniz
Hiç değilse şimdilik
Lütfen artık gidiniz

Annem gelir birazdan beni dikmeye
Eskisinden daha güzel olurum
Eskisinden daha yeni
Bir numara büyüğünden almıştım zaten yalnızlığı
Giderseniz sıkışmam darlığınıza
Darılmayın ama
Siz ne kadar afrika’ysanız
Ben o kadar antartika’yım
Artık beni yalnız bırakın