Bir yaz yağmuruydun sen.
Yağdıkça ruhuma tatlı esintiler getiren.
Ama bir o kadar da yokoluşlar,acılar veren.
Sana ulaşmak imkansız,
Çünkü imkansız bir aşksın sen.
Sana ulaşmak,ah sana ulaşmak...
Nasıl söylesem ki sevdiğimi.
Söylersem kaybederim seni,
Bilirim.
Kimbilir susmak çözümdür belki.
Susup uzaklara bakmak,
Uzaklar olmak.
Belki bir gün bir yerde...
Oysa hayali bile güzel senin olmanın,
Sana ölesiye dokunmanın,
Ve korkusuzca seni sevmenin.
İmkansızlık mısın sen,
Yoksa sen mi imkansızsın?
Sen imkansız bir aşksın.
Derin uçurumlarda,
Kaybolup giden zamanda,
Yorulmaksızın büyüyen bir aşk.
Her seferinde bunu düşünmek,
Azgın dalgalarla boğuşmak gibi,
Acı çekerek ölmek gibi bir şey.
Seni sevmekten korkuyorum,
Sana kendimi anlatmaktan.
Biliyorum sen de çekip gidersin,
Beni yapayanlız bırakarak,
Hem de hiç acımaksızın.
Sen ulaşılması imkansız bir aşksın,
Bu yüzden seviyorum ya seni.
Sen bunu bilmeyip, hissetmesende...