10


     Þiþli’deki adrese varýncaya kadar otomobili nasýl kullandýðýnýn bile farkýna varamamýþtý.
     Fatma’nýn yýllarca kiracý olarak kaldýðý ve intiharýnýn gerçekleþtiði evde ve Sezer’in karþýsýndaydý.
     
"Bir þey içer misiniz?" teklifine, olumsuz anlamda ‘Teþekkür ederim,’ karþýlýðýný vermiþti.

     Konuþmasýný bekliyordu...
     Sabýrsýzlýðýný gösteren el hareketleri ise, hala etkilememiþti Sezer’i.
Sezer, bunun farkýndaydý. "Nerden baþlayacaðýmý bilemiyorum," demiþti.
     Demek, o kadar çok anlatýsý vardý. Bir tane deðildi…

     Sezer’in annesi, "Baþýn saðolsun, kýzým Sezer’den farký yoktu inanýn..." demiþ ve üst katta bulunan evine dönmüþtü.
     
     Nihayet baþlýyordu.
     "Özdal bey! Size ne kadar güvenebileceðime hala karar verebilmiþ deðilim. Ama, Fatma’ya olan sevginiz beni cesaretlendiriyor..."
     
     "Bana güvenebilirsiniz!" diyerek, bu anlamdaki konuþmanýn kýsa kesilme-sini saðladý.

"Fatma’yý geçen gece rüyamda gördüm!..."
"Banyoda mýydý?..."
"Efendim?"
"Yok bi þey! Siz devam edin lütfen!"
"Fatma kanlar içinde þu oturduðunuz koltuktaydý!.. ‘Sen ölmemiþ miydin?’ diye sordum. ‘Ölüyüm!’ diye yanýtladý. ‘Seni kim öldürdü?’ diye sorunca ‘Beni iki ýstakoz öldürdü,’ dedi."
Ne demek istediðini anlamaya çalýþýrken dolapta bulunan ve üzerinde ‘Dansöz Kývýrmalarý’ yazan kitabý göstererek ‘Aç!’ dedi. Tüm sorularýna yanýt bulacaksýn!’
Bu yanýtla uyandým.
Dolaptaki kitaplarý taradým.
Gerçekten de, ‘Dansöz Kývýrmalarý’ isimli bir kitap vardý.
Daha önce ismini bile duymadýðým bir kitaptý.
Kitabý açtýðýmda, içinden bir CD çýktý.
CD’yi bilgisayara yükledim.
Ýçinde bulunan e-mailleri, yazýþmalarý, dokümanlarý okuyunca beynim allak bullak oldu..."
Özdal, soluðunu tutmuþ, Sezer’in her cümlesinden, hatta hece vurgularýndan bir anlam çýkarmaya, onun rüyasýyla, sürekli gördüðü rüyasý arasýnda bazý benzerlikler kurmaya çalýþýyordu...
Gördüðü rüyada Fatma’yý öldüren; ýstakozun kýskaçlarýydý…
Sezer’in aktardýðý rüyada Fatma’nýn kanlar içindeyken ‘Beni öldüren iki ýstakozdu!’ sözleriyle paralellik kurdu.

"CD’de neler vardý?"
"Ben olduðu gibi bilgisayarýma kaydettim. Size verebilirim," diyerek masa üzerinde bulunan CD’yi Özdal’a uzattý.

Özdal, heyecanlanmýþtý. Fatma’nýn ölümüyle ilgili aklýna takýlan bazý sorularýn yanýtý, bu yuvarlak cisimde saklý olabilirdi.

Özdal, az önceki sorusunu yineledi.
"CD’de neler var?"
Sezer açýklama getirdi.
"ABD’nin, Irak’ý iþgali öncesi ve sonrasýnda kamuoyunu yanýna çekmek için bazý kuruluþlara daðýtýlan paranýn büyük bir kýsmýnýn Körebe Medyasýndaki Cesi’ye ve yedi yazara, birkaç üniversite görevlisine, bazý bürokratlara, bazý iþadamlarýna ve daha birçok kiþiye daðýtýldýðýný kanýtlayan belgeler..."
"Çok saçma!... Körebeyi, Cesi’yi tenzih ederim. Fatma’nýn yaklaþýmlarýný biliyorum. Düþüncesine uygun asparagas haberlerden toplamýþtýr."
"Pentagon’un, Stratejik Etkileme Bürosundan, Cesi’ye gönderilmiþ e-mailler, çoðunlukta... Hatta parça parça ödenen paralarýn ellerine nasýl geçtiði... Bir kýsým paralarýn ABD büyükelçiliðinden emekli bir kadýnla, Eklembacaklýlardan’s Istakoz Lokantasý sahibi Patrokoz, kanalýyla daðýtýldýðý... Sözü edilen paralarýn bir kýsmýnýn ýstakoz ithalatýný gerçekleþtiren týrlarda zula edilerek ülke içine sokulduðu, bazýlarýna Ýsviçre bankasýnda hesap açýldýðý gibi birçok ayrýntý...."
"Fatma kandýrýlmýþ... Bazý virüs programlarýyla, baþkasýnýn e-mail adresi kullanýlarak, mesaj gönderilebildiðini biliyorum. Dediðim gibi sahte e-maillerle kandýrýlmýþ..."
"Yazýlýmdan iyi anlarým. Sahte e-mail kullanýlabilir, doðru... Ama alt kodlarýndan, gerçekte kimden ve nereden geldiði anlaþýlabiliyor. Gönderenin gerçek e-mailinin Pentagon olduðunu tespit ettim. Alt kodlar, Fatma’yý doðruluyor."

Özdal, CD’yi kapaðýna yerleþtirdi. Ýç cebine koydu.
"Evde bir bakarým..." diyerek doðrulmak üzereyken, Sezer’in "Bir þey daha var!..." demesi üzerine vazgeçti.
Sezer, söyleyip söylememek arasýnda bocalayan bir tavýrdaydý.
"Bu CD olmasaydý, bir yanlýþ anlaþýlma olabileceði düþüncesiyle, siz dahil kimseye anlatmayacaktým..."
"Evet?"
"Fatma’nýn cesedinin bulunduðu sabahýn öncesi akþamý, Cesi ile Ýmece gelmiþler-di..."
Özdal, oturduðu koltuktan doðruldu. Sessizliðini bozmadan, öne abanarak ellerini birbirlerine kenetledi. Daha bir dikkatli dinlemeye baþlamýþtý.

Sezer, devam ediyordu.
"O gece evin içinden sürekli gürültüler geliyordu. Tartýþmalý konuþmalarý, üst kattan uðultu düzeyinde duyuyorduk. Telefon açtým. ‘Bir sorun mu var?’ diye... ‘Sorun yok! Arkadaþlarla bir konuyu tartýþýyoruz,’ demiþti Fatma."
Bir kaç saat sonra sesler kesilmiþti.
Dýþ kapýnýn, açýlma-kapamadan kaynaklý gýcýrtýlý seslerini duyunca, sokaðý gözlemeye baþladým.
Cesi’nin otomobile binene kadar, Ýmece’ye yaslanarak tek ayak üzerinde seke seke yürüdüðünü gördüm…
Ýntiharýnda bu tartýþmanýn payý olduðuna inanýyordum. Ama bu CD’den sonra Fatma’nýn intihar etmediðini, Cesi ile Ýmece tarafýndan öldürülüp, intihar süsü verildiðine inanýyorum..."
"Bu kuyruklu bir iftira... Hem Cesi ile Ýmece’yi nerden tanýyorsun?"
"Gazetede çýkan fotoðraflarýndan..."
"Ýntihar gecesinin akþamý onlarýn bu eve uðramasý Fatma'yý öldürdüklerini kanýtlamaz."
Sezer, sinirlerine hakim olmaya çalýþýyordu.
"Biraz daha yansýz baksanýz... Tüm doneleri birleþtirirseniz, sanýrým benimle ayný sonuca varýrsýnýz."
Özdal, beyin dumuru yaþýyordu. Ýnanmak istemiyordu... Diðer bilgiler neyse de, Cesi ile Ýmece’nin, býrakýn Fatma’yý öldürmesini, evine gelmiþ olduklarýna dahi inanmak istemiyordu. Ýntihar gecesinin akþamýnda buraya geldikleri gerçekse, bu dikkat çekiciydi. Salim kafayla düþünmeliydi. Hatta Cesi’yi arayarak, o akþam eve gelip gelmediklerini sormalýydý...
Ahtapotun Kollarý's Dergisinde okuduðu cesi'ye benzettiði Jessica'nýn da ayaðýnýn burkulmuþ olmasý, her nedense aklýna geldi bir anda...
Bu düþünceyi kovdu…
Sezer, "Çok þeyi kanýtlar," diyerek yineledi… "Fatma'yla son oturduðumuz bir akþamdý. Birlikte birkaç saat geçirmiþtik."
"E?..."
"Fatma’yla, Körebe Medyasýnýn ABD yanlýsý haber ve yazýlarýný konuþuyorduk... ‘Cesi’ye gelen e-maillerinin kopyasýnýn kendisine yönlenmesini gerçekleþtirdiðini, bu e-maillerin Pentagon dahil birçok yerden geldiðini’ anlatýyordu... Cep telefonuna bir mesaj gelmiþti o an. Yanlýþ anýmsamýyorsam, ‘Konuþmalarýnýz cep telefonundan dinleniyor-Fatýma’ diye bir mesajdý. Fatma’nýn beti benzi sararmýþtý. Cep telefonunun bataryasýný çýkararak, konuþmasýna devam etmiþti. "
"Biri þaka yapmýþtýr," dedi araya girerek Özdal.
Sezer, her anlatý ve yorumunu boþa çýkarmaya çalýþan Özdal’a tepkisini, "Baþka bir anlatacaðým kalmadý," diyerek belirtti.
Yapacak bir þey kalmamýþtý…
Özdal ayaða kalktý. Kartvizitini uzatarak, "Ben kalkýyorum. Saðlam bir þeyler bulursanýz beni cepten de arayabilirsiniz," dedi.
Sezer, "Memnuniyetle," diyerek uzatýlan kartý aldý.
Masa üzerindeki bir kaðýt parçasýna cep telefonunu yazarak uzattý.
"Cep telefonum... Bu konuda bir þeyler paylaþmak isterseniz her zaman arayabilirsiniz."
Evden çýkmasýný bir kez daha engelledi Sezer.
Bu kez çok heyecanlýydý. "Bir þey yapmayý unuttum. CD’yi birkaç dakikalýðýna alabilir miyim?..."
Özdal, itiraz etmedi. Nedenini sordu sadece.
"Rüyamda bana bir vasiyeti olmuþtu Fatma’nýn...’ Boðazýný temizleyerek devam etti. "Hazýrlamýþ olduðu ‘Küçük Fat(ý)ma’nýn Laneti’ ek dosyalý bir e-maili belirli bir günde 11 kiþinin e-mail adresine göndermemi istemiþti."
     "Eeee!!!... Bunda ne var?..."
     "Bu e-mailin açýlmamasý gerektiðine dair bir uyarý iþareti vardý CD'de… Bu yüzden silmem gerekiyor."
     "Virüslü mü yoksa?..."
     "Bilmiyorum..."
Özdal, birkaç dakika sonra iade alacaðý CD’yi, uzattý...                                             

***

                                              11


     Özdal, parçalý düþüncelerini birleþtirmeye, çýkarýmlarda bulunmaya ve toparlamaya çalýþýyordu.
Hatta acil durumlar için sakladýðý kokainden, yeteri kadar çekmiþ, ama yararýný görmemiþti....
     Üst üste gördüðü rüyalar…
     Sezer’in anlatýmý...
     Sezer’den aldýðý CD’nin içeriði…
CD’nin içinde bulunan deðiþik tarihli, Pentagon Stratejik Etkileme Bürosu namý diðer ‘Psikolojik Savaþ Koordinasyon Kurulu’ merkezinden gönderilmiþ mesajlarýn içeriðiyle, anýmsayabildiði kadarýyla Körebe Medyasýnda çýkan görüntü, yazý, belge, haber ve yorumlarý karþýlaþtýrma-sý…
ABD’nin Irak operasyonu öncesi ve sonrasýnda kendisi dahil dokuz yazarýn yazýlarý, Fatma’ya karþý savunduðu bazý görüþlerinin, CD’deki e-maillerde geçen ABD talimatlarýyla benzeþmesi...
     Patrokoz ile Cesi aracýlýðýyla daðýtýlan para meblaðlarý dahi yazýlýydý...
Irak müdahalesi esnasýnda sürekli Körebe TV’ye çýkarýlan bazý üniversite hocalarýndan, emekli bürokratlardan, gazetecilerden, bir cemaat liderinden, iþveren dernek baþkanýndan, edebiyatçýsýndan, ses sanatçýsýndan, daha bir çok meslek gruplarýndan... Onlarý tanýyordu... Konuþmalarý, tartýþmalarý, e-mailde geçen talimatlara yüzde yüz uyuyordu...
Pentagonun psikolojik hamlelerini onaylamýþ, yararlarýna hareket etmiþ gibiydiler...
Ya kendisi?...
     Bu talimatlara bilmeden uymamýþ mýydý?...
Savaþ editörlüðü görevinde talimatlara uygun hareket etmemiþ miydi?...
     Ýdarenin haber-yorum karþýlýðý kendisine yüksek primler ödemeye baþladýðýný, maaþýna zam yapýldýðýný, Bodrum’da yarýsý bitmiþ bir yazlýðý satýn aldýðýný söylemiþti...
Acaba; Fatma kendisinden de þüphelenmiþ miydi?...
Ama emirleri Pentagon’dan deðil, Cesi’den alýyordu...
     Piþman deðildi.
Profesyoneldi. Parasýný veren; Körebe Medyasýydý. Parayý verenin talimatlarýna uygun hareket etmesi doðaldý. Hem talimatlar öznel düþünceleriyle de uyuþuyordu.
     Ýnandýðý deðerlerle, ABD’nin talimatlarýnýn benzeþmesi; 'ABD’nin Psikolojik Savaþ Askeri' olduðunu kanýtlamazdý.
     Onlar bilerek hareket etmiþlerdi, kendisi bilmeyerek...
Aradaki fark; farkýnda olup olmamaktý...
Hem resmi þekilde para almýþtý…
     Ýrkildi...
Cesi’nin cömertliðinin kaynaðý Pentagon’ muydu yoksa?...
Öyle olsa bile paranýn ana kaynaðýný bilmemiþti…
Önemlide deðildi…

     Sezer’in iddiasý doðruysa, bu bilgileri edinen Fatma’yý öldürmek için yine de geçerli bir neden deðildi...
     Çevrede, "Satýlmýþ Körebe Medyasý..." dedikodusu vardý.
Bir sorun olmuyordu.
Ama belgelerin olmasý onlarý korkutmuþ olamaz mýydý?..."

     Düþüncelerinin yoðunluðundan baþýnda devinen kanýn seri akýþýný, sýcaklýðýný olanca þiddetiyle hissediyordu.
     Kafasý patlayacaktý neredeyse...
     Þakaklarýndaki damar atýmý, yüzünün tümünü titretiyordu...
     
     Cesi’yi aramalýydý...
Hayýr!... hayýr!... Ýmece’yi aramalýydý...

     "Ýmece’yi baðlar mýsýnýz?..."
     "Kim arýyordu?..."
     "Ben Özdal!"
     "Özdal bey! Baþýnýz saðolsun, efendim. Hemen baðlýyorum."
     "Özdal!..."
     "Özdal!..."
     "Ýmece, merhaba!"
     "Nasýlsýn?..."
     "Eh iyi olmaya çalýþýyorum!"
     "Buyur! Nasýl yardýmcý olabilirim."
     "Az önce Cesi hanýmla konuþtum. Fatma’nýn intihar ettiði gecenin akþamý onu ziyarete gitmiþsiniz?..."
     Ýmece’nin panik havasý sesinden dahi belli oluyordu.
     "Cesi mi? Söy-le-di?..."
     "Evet!.."
     "Ama ben!..."
     "Evet! Senle... Neler olduðunu öðrendim."
     "Benim bir suçum yok yemin ederim ki!... Ben sadece Cesi’ye eþlik etmek için gitmiþtim! Böyle olacaðýný bilmiyordum."
     Ýmece’de oluþan dehþet ve þok havasýndan olabildiðince yararlanmalýydý.
Düþünmesine fýrsat vermemeliydi.
     "Sen de en az Cesi kadar suçlusun!"
     "Hayýr!... Hayýr!... Ben böyle olmasýný istememiþtim... Fatma, elindeki belgeleri kamuoyuna duyuracaðýný söyleyince olan oldu."
     "Ýmece! Bana orada neler olduðunu anlatmaný istiyorum.."
     Bu soruyu sormamasý gerektiðine, sorduktan sonra karar vermiþti.
Geç alýnmýþ bir karardý.
     Ýmece’nin az önceki ruh haletinden eser kalmamýþtý...
     "Seni az sonra ararým. Sahi þu an neredesin..."
     "Dýþarýdan arýyorum... Cebim açýk..."

     Telefonu kapayýp koltuða yýðýldý.
     Baþýný geriye yaslayýp, derin derin nefeslendi.
     Bazý noktalarý birleþtirebiliyordu.
Kuþkularý, Ýmece’nin dolambaçlý kabulleriyle yok olmuþtu.
     Fatma’nýn elde ettiði bilgi ve belgelerden her nasýlsa haberdar olmuþlar, evine gitmiþler, tartýþmýþlar, ikna edemeyince, yok ederek, sorunu kendilerince kökten halletmiþler ve intihar süsü vererek ayrýlmýþlardý.
Mücadele esnasýnda ayaðý burkulan Cesi’ye ise Ýmece yardýmcý olmuþtu. Cenaze merasiminde, ‘Neden aksak yürüdüðünü?’ sorduðunda, topuklu ayakkabýdan nefret etmesine ve hiçbir zaman giyinmemiþ olmasýna raðmen, ‘Hala topuklu ayakkabý giymeye alýþamadým," dememiþ miydi.

     Gördüðü rüyalar doðrulanýyordu...
     Istakozun iki kýskacýndan biri Cesi’yi, diðeri ise Ýmece’yi temsil ediyordu.

Cep telefonun çalmasýyla düþünce ve yorumlarýný âtiye býraktý.
Ekranda; Cesi’nin aradýðý yazýyordu.
     "Efendim?..."
     "Özdal, sen ne saçmalamýþsýn Ýmece’ye... Neredesin þimdi... Ben gelinceye kadar kimseyle görüþmeni istemiyorum... Tamam mý?..."

     Özdal, cep telefonunu kapadý.
Cesi’nin ilk kez bu kadar kendisine kýzgýn ve baðýrtýlý konuþtuðuna tanýk oluyordu.
     Baltayý taþa vurmuþtu. Acemice hareket etmiþti. Can güvenliðini riske etmiþti.
     Eli ayaðý titremeye baþladý.
Alnýnda bir anda oluþan ter tanecikleri, yaðmur tanecikleri kadar büyüktü.
     Cesarete gereksinimi vardý.
     Az daha kokain çekti.
     Akþamýn karanlýðýna az bir zaman kalmýþtý.
     Ev tekin deðildi.
     Yarýn gecikmiþ bir gün olabilirdi.
     Acele etmeliydi.
     'Acele etmemek; ecele gitmekti!' þu an.
     Ýstanbul Emniyet Müdürlüðünden tanýdýðý 111.Sýnýf Müdürünü aradý.
     ‘Acil görüþmesi gerektiðini,’ belirtti.
     ‘Müdürlüðe gel,’ teklifine, ‘baþka bir yerde görüþmelerinin uygun olacaðýný ve bu randevunun gizlilik içinde kalmasý gerektiðini,’ söyledi..
     Humus Lokantasýnda, saat: 21.30’a randevulaþtýlar.
     Randevu anýna yaklaþýk üç saat vardý.
Önceleri bulunmadýðý yerlerden birinde oyalanmalýydý.
     Evden, derhal çýkmalýydý.
     Cebindeki CD’yi bir kez daha kontrol etti.
Yerindeydi…     


                         ***
Devamý: 13.sayfada