Baþýma indirilen her bombada paramparça ölüp de
Kaným daha topraða düþmeden
Dirilen benim yeniden…

Çalýnsa her þeyim arsýzca;
Ýtilsem,
Horlansam,
Hýrpalansam
Ve kocaman bir hiçlik kalsa sadece ellerimde
Umudun ýþýðý asla silinmez gözlerimde…

Dün Hiroþima’ydým, bugün Felluce…
En aðýlý aðýtlarý yakýyor olsam da günler ve gecelerce
Gülmek en çok bana yakýþýr
Güneþe þarkýlar söyleyerek yürüdüðümde…

Sarýyým,
Siyahým,
Beyazým…
Yedi iklim, dört bir yandayým.
Dünüm,
Bugünüm,
Yarýným !
Kaç bin yýldýr yýlanlar, akrepler soktuðu halde
En katmerli acýlardan bal eyleyen insaným.
El ele, yürek yüreðe halkým ben halkým !