GÜN TUTSAK GÖNÜL MAHKÛM


Gün tutsak gönül mahkûm, her tarafta ah-û zar
Sanki soluk soluða, bir resim çiziyorum.
Geçmiþ… ve geçmiþ orda, bulutlara yaslanmýþ
Onlarý da aðlayan göklere yazýyorum.

Akþam rüzgârlarýna, geceleyin sularda
Zamanýn askerleri pusu kurmuþ ard arda.
Duygularým ebedî, boþluklara akar da
Her damla gözyaþýmý sabýrla diziyorum.

Teker teker yakýlmýþ çöpleriyle bir kutu,
Sanki bozmuþ bir anda odamdaki sükûtu.
Ýþte yine bir takvim, yýllar beni unuttu,
Hakikat mi, deðil mi?.. Bir þeyler seziyorum.

Nasýl bilirse zaman, artýk kendince aksýn
Nerde durursa orda, beni orda býraksýn.
Bir oraya, bir bana, bir de kendine baksýn!
Ýnanýn ki beyhûde!.. Gezmiþim, geziyorum.

Eyvah, yine olmadý! Bir toplama çýkarma
Ýþte sýfýr, eski beþ, yenisiyle bir karma.
Diyorum ki; ey gönül!.. Sakýn, elliye varma!
Ey gönül!.. Senden ayrý, yerlerde geziyorum.