Aşk üzerine bir deneme

Gözün gördüğünü gönül de görür derler,
Gözden ırak olan gönülden de ırak olurmuş...
Aşka inanan varsa yalandır bu sözler...
Aşık görmese de sevdiğini, yüreğiyle görür...
Sesini hafızasına kazımıştır, gitmez kulağından sevdiğinin sesi...
Kara sevda öldürür bile insanı...
Kişi aşık olmaya görsün...Sinsi bir hastalık gibi kurutur damarları aşk...
Neye aşık olursanız olun, ondan vazgeçemezsiniz...
Unutulma korkusu yoktur aşkta...Çünkü aşık unutmaz, unutamaz...
En ufak bir ayrıntıdan bile aşkını hatırlar...
Bir kuşun kanadıyla yavrularını sardığı gibi saklar yüreğinde...
Bir bakarsınız, mutlu etmiş sizi...Bir bakmışsınız melankolik..
Aşka tutulmaya görün...Hele de kavuşamazsanız sevdiğinize...
Zindanda su damlacıklarının sesinin işkencesi gibidir her an...
Dudaklarınızda acı bir kıvrım vardır güldüğünüzde bile...
Ancak sevdiğinizin sesini duyduğunuzda, onu gördüğünüzde veya haber
aldığınızda,
yatısır içinizde yaşanan fırtına...
Ayrılık vakti gelip çattığında hasret koru küllendiği yerden alevlenir
aniden...
Yine yakmaya başlar nuruyla yüreği...
Öyle bir nur ki, dağa yansıdığında bile dağı parçalar...
Ateşler içinde kavurur insanı...
Bunlara rağmen aşk güzeldir...
Züleyha'nın Yusuf'a aşkı gibi...
Sonunda aşkı Rabbi'ne ulaştırır Züleyha'yı...