Deniz hırçındı, dalgalar ise; asi...Ansızın yakaladılar küçük kayığı...Sinsice yaklaştılar ve bir anda saldırdılar...Acımasızdılar. Ne istiyor olabilirlerdi ki küçük kayıktan? Oysa; küçük kayık için ne güzel bir sabahtı...Günün ışıklarla dansı henüz başlamışken, onun da denizle dansı başlamıştı. Saatlerce, hiç durmadan dans ettiler. Ama ne olduysa, bir anda hırçınlaştı deniz,
belki de rüzgârlı havanın, yağmurun etkisiyle... Asi dalgalar hırpalamaya başladı...
Şimdi küçük kayığın aklında tek şey vardı. O da bir an önce dalgakıranına sığınabilmek.
Bir ulaşabilseydi, ah bir başarsaydı, dalgakıranı korurdu onu. Kimse bir şey yapamazdı küçük kayığa orda.Ne deniz, ne dalgalar... Bunları düşünürken biraz daha hızlandı ve ufukta kayboldu...

sen, en son ne zaman bir dalgakırana sığınmak istedin?
Sen, en son ne zaman bir dalgakırana ulaşmak umuduyla çırpındın hırçın denizde?
Sen, en son ne zaman bir sevgili elinin sana uzanmasını istedin ya da elini uzattın sevgiline ?
Aşklarımız.
Fırtınalarımızdaki dalgakıranlarımız...
Hırçın denizden, asi dalgalardan kaçarken gözümüz hep uzaktaki bir dalgakıranı aramaz mı?

KOŞULSUZCA, SORGUSUZCA, SINIRSIZCA SIĞINABİLECEĞİMİZ, BİZİ KORUYACAK BİRİ MUTLAKA VARDIR, DALGAKIRAN MİSALİ...
Ulaşabildiysen eğer oraya, bir de atabildiysen halatları limana, korkma artık fırtınalardan...
Dışarıdaki korkunç fırtınanın gölgesi bile giremez içeri...
HERKESİN BİR DALGAKIRANI OLMALI FIRTINALI GÜNLERDE SIĞINABİLECEĞİ VE HERKES BİR DALGAKIRAN OLMALI KOŞULSUZCA, SORGUSUZCA, SINIRSIZCA...
Ne mutlu bir dalgakıranı olanlara, ne mutlu bir dalgakıran olmayı başarabilenlere...
NE MUTLU BANA NE MUTLU SANA !!!