"...buzdum, incitildim.. su oldum!" bu kez oldu sandým.. yine yanýldým! her þey tamam sandým.. hep eksik kaldým! anlarlar sandým.. bu kez ben anlatamadým!

aramak istedim.. nasýl olduðunu öðrenmek... ya cesaret edemedim ya da... 'ya da'sýný ben de bilmiyorum sanýrým.. ya da bilmek istemiyorum! býrak öyle kalsýn.

o sözleri söylediðimde lise 2'nin ortalarýydý. neredeyse beþ yýl oldu. neredeyse ömrümüzün dörtte biri.. ömrümüzün yarýsýný hatýrlamayýz zaten.. geriye kalýyor diðer yarýsý.. yani on yýl... on yýldan beþ yýl çýkar.. geriye kalýr sadece beþ yýl.. sensiz geçen bir beþ yýl.. anlýcan, ömrümün yarýsý bir yerlerde kayboldu.. þimdi mi? sanýrým þimdi onu buldum.. geçmiþi geri getiremem ama belki yeniden yaþatabilirim. en azýndan yaþatma þansým var artýk.. sen varsýn, ben varým. oralardasýn, buralardayým...

neler mi deðiþti beþ yýlda.. neler deðiþmedi ki... bazýlarýmýz ressam olurmuþ.. tablolarý kazýyan... bazýlarýmýz tablo olurmuþ.. sürekli kazýnan... yüreðim paramparça oldu kazýnmaktan! aklým karmakarýþýk, karmaþýk ressamlarý yorumlayamamaktan...

en anlamlý anlarý yaþadým bazen.. bazen boðuldum anlamsýzlýktan. aþýk oldum bazen ankara'ya.. bazen nefret kustum burada olduðuma. bazen sorguladým en ince ayrýntýsýna kadar.. pes ettim bazen, her þeyi kendi haline býrakmak istedim.. çözüm olmadý, yine bendim... yine bendim acý çeken! sonra baktým ki içimde bambaþka bir hayat sevgisi.. olur olmadýk gülmeye baþladým her þeye.. ne oluyor diye sordum sonra kendi kendime.. kendimden þüphe ettim deli miyim diye... en sonunda dedim ki... gülmek delilikse, hep deli kalayým diye dua edeyim 'yukardaki'ne!

çok kýsa aralýklarla, kitlesel arkadaþ deðiþiklikleri yaþadým.. öyle böyle deðil.. bir anda 60 kiþiyi ardýmda býrakýp yeni bir 50 kiþilik ortama girdim.. belki duydun, belki duymadýn... bölüm deðiþtirdim.. ingiliz dili ve edebiyatý'ndan ingilizce mütercim-tercümanlýk'a geçtim. iki yýlýn ardýndan yeni bir bölümde, yeni bir ortamda yeni bir hayata baþladým.. eskileri beraberimde sürükleyerek.. biraz daha eskiyerek...

keþiflere çýktým sonra.. ne afrika'da.. ne de uzak doðu'da.. sadece yýllardýr keþfedemediðim kendi dünyamda.. öz kýtamda... yeni þeyler keþfettiðimi sandým.. halbuki keþfedilen þeylerde takýlý kalmýþtým... anlýcan, kendimi keþfetmekte bile çok zorlandým.

gölgelerde saklandým bir süre.. baþkalarýnýn gölgesinde... esareti yaþadým sonra.. en güvendiðim ellerde! özgürlüðe susadým sonra.. su kuyularý aradým susuzluðumu giderecek.. "peki, bulabildin mi?" diye soracaksýn.. evet... hem de sayýsýz... ama gel gör ki hepsi susuz! bazýlarý kurumuþtu, bazýlarý kurutulmuþ...

yaðmur sularýyla gidermeye çalýþtým sonra susuzluðumu.. tam artýk özgürüm derken, yalnýzlýðý yaþadým nüfusu en yoðun kalabalýklarda! anlamsýzlaþtým, anlamýný yitirdi bütün deðerlerim... kayboldum, kayýplara karýþtým... hiçbir kayýp listesinde yoktu adým! ve o gün anladým.. ben, 'aranan' bir adam deðildim. herkes kendi kabuðuna çekilmeye baþlamýþtý. ya da kabuk gruplarý kurulmuþtu da ben fark etmemiþtim.

sonra mý... sonra öz deðerlerimi keþfettim! ailemi keþfettim.. beni çok seven kýz kardeþimi.. yýllardýr bir türlü özümseyemediðim, özümde hissedemediðim babamý... annemi gördüm aynadaki kýrýþýklýklarýmda! can kardeþimi... kan kardeþimi... bal kardeþimi... ikizimi keþfettim en zor günlerimde! bana 'karþýlýksýz' deðer veren, beni 'karþýlýksýz' seven insanlarý unuttuðumu, onlarý gerçekten 'karþýlýksýz' býraktýðýmý anladým!

sonra diðer parçalarýmý... can parçalarýmý... tek paragrafta anlatýlmasý mümkün olmayan parçalarýmý.. seni civcivkýz... seni... en zor anlarýmda bana destek olmak için elinden gelen her þeyi yapan seni... acýmasýzca kýrdýðým seni... kendime bunun için neden gösteremediðim seni... bulduðum nedenlere inanmadýðým seni... içinden çýkamadýðým seni... özlediðim seni... çok özlediðim seni...!