SEN,GÎTÎÐÎNDE
Sonbahar tüm hüznü ile çöker omuzlarým üstüne,yapraklar sararýr birden bire,dökülür hüzünle omuzlarýmdan kýrýk kalbimin derinliklerine. Yabancý bir dilde söylenen tangonun anlaþýlýr hisleri ele geçirir beni sessizce uçurumlara. kendimi feda ederim. Göz yaþlarýmýn umutsuz direniþinde,seninle birlikte sensiz sonsuzluða düþerim.pencereler kapatýr göz kapaklarýmýn önünü.gözlerim duymaz olur.sesin zaten görülmez. Oysa sen yankýlanýrsýn uzaklardan kopup gelen,yüzünün izinde beni bana taþýyan bin bir türlü aþk tarifinden…..
SEN GÎTÝÐÎNDE;
BÎR KOKU HEDÎYE KALIR.sensîzlik kokusu kaplar tüm evi ,sokaklarý, bu umutsuz ,bu terk edilmiþ,bu ürkek þehrin.yanýmdan geçen her kadýnýn kokusu sensizliði taþýr bana. ..sensizlik aðýrdýr,sensizlik uzundur,sensizlik zordur..sokaklar boþ,sözler boþ,þehir boþ.her þey boþalýr....bir sessizlik çöker artýk ihtiyar adýmlarýma.gençlik aðýr gelir,sensizlik sýnýrlarýnda,..gemiler vardýr sana doðru gelen,trenler ,uçaklar,arabalar.birde,ah bir çalsa dediðim telefonlar. Sesinin hasretini,
uzaktan kopup gelmesini beklediðim bir çift sözün, SENÎ SEVÎYORUM dedîðin sessizliklerîn hasretini,aðzýndan çýkan her kelimenin pastel rengini özlerim.omuzlarýnýn utangaç duruþunu, soðuk havalarda hoyratça ellerini tutuþumu özlerim sensiz sessizliðimde;
SEN GÎTTÎÐINDE
Durur zaman…güneþ,ay,bulutlar,öylece durur.dalgalar durur,rüzgarlar durur,insanlar durur ama bir ben duramam....
....ben seni özlerim durmadan, býkmadan, usanmadan.döneceðin günü beklerim...
bulutlara takýlýrým ,güneþle þakalaþýr. dolunay da gölgeni ararým.
dalgalar bir türlü sana yazýp atamadýðým þiþelerin hesabýný sorar.rüzgarlar kolumdan tutup beni sana taþýmaya kalkar. Çok geçmeden insanlar ne olduðunu anlamaya baþlar..
sen acýmasýz zamaný da beraberinde götürürsün, tüm saatler, dakikalar ,saniyeler,saygýyla geleceðin günü bekler……bende beklerim...sensiz zamaný bensiz geçiririm.
SEN GiTTÎÐÝNDE
UÇAN BÎR HALI ÎLE DÜÞLERÎNE KONUK OLURUM.kendi rüyalarýmdan seninkilere masal prensi olarak patika bir yol bulurum.uykularýmda sana koþtuðum için, sensizken hep seninle uyurum.göz kapaklarým sana açýlan maðaranýn iki serserisi,iki bekçisi,kýrk haramilerin son ikisidir.geceleri içine düþtüðüm karanlýklar sana açýlan aydýnlýklarýn habercisidir...
sensiz tarih, yazýlý masallardan ibarettir.sensizliðin en büyük dostu,geceleri bir masal prensesini uçan bir halý ile prensine taþýyan saliselerdir……
SEN GiTTÎÐÝNDE
kýrmýzý bir mühür vurulur hayatýmýn üstüne.sen gelene kadar tadilat nedeniyle kapalýdýr kalpler. ruh dünyalarýnda yýllýk sayýmlar yapýlýr.defterler açýk verir ve tüm matematik iþlemleri seni gösterir.... yediðim her þey senînle çarpýlýr.duyduðum her heyecan sana bölünür.seni düþünmediðim her an benden çýkartýlýr.beni düþündüðün her an seninle toplanýr, ve sonuç hep sen çýkar.bir tek senin saðlamasý beni ben yapar.....
SEN GÎTTÎÐÎNDE
eþkiyalar keser yolumu.hayat daha zor geçer.beyaz yalanlar ,maskeli süvariler ,boþ bedenler sen gelene kadar kapýnýn dýþýnda nöbet tutar..iliþkiler iliþilmez olur…dostluklar aðýr bir yüktür,sana anlatýlacak anlamlý anlamsýz çok þey vardýr….sözcüklerin içi çok daha çabuk boþalýr ve kafama düþünülmemesi gereken bir çöp torbasý fuzuli düþünceler takýlýr... suskunluklar daha bir anlam kazanýr.sen görmezsin, sen bilmezsin ,eminim hissetmezsinde..sensizken beni taþýmak her zamankinden daha zordur.o anlarda beni yalnýzca senin varlýðýn taþýr.
SEN GÎTTÎÐÎNDE
gündüzleri sokak lambalarý sanki hiç sönmüyor... ve geceler zifiri karanlýkta geçiyor. nefes alýnmýyor, sadece veriliyor.arabalar duruyor, yollar hareket ediyor,güneþ dünyanýn etrafýnda dönmüyor,dünya ayýn çekim alanýna giriyor,kumlar denizleri
kaplýyor,yunuslar toplu intiharlarla kendilerini kumsallara vuruyor,
karada yenilen vurgunlara derin düþüncelerde sýhhat bulunuyor...
sonbaharý yaz takip ediyor,yaz sonrasý ilk bahar geliyor.her yaðdýðýnda ilk bahar geliyor,güneþ açýyor,, ve güneþli havalarda
beni en çok sensizlik üþütüp donduruyor,,,
SEN GÝTTÝÐÝNDE
bir yara açýlýr içimde. senin her gidiþinde,çaresiz bir hayat mahkumu, umutsuz bîr yalan taciri belirir O derin yaranýn içînde.ruh avcýsý olurum,beden simsarý.sensizlik alýr sensizlik satarým. baþkalarýnda hep beni ararým.kaçayým derken yine sana yakalanýrým
kan kaybý deðil, sensizlik çektiðim…
en çaresiz anlarda ,yani sen kaybýndan ,ruhumu teslim etmek üzereyken,senden gelen bir kart beni yine bana, telefondaki sesin beni yine sana taþýr.....bir hayat mahkumunu ...siyah beyaz flu bir fotoðraf karesi yeniden hayatla tanýþýr….

SEN GÝTTÝÐÝNDE

Bende giderim…. Gittiðin uzaklarýn tam aksine sana ulaþmaya çalýþýr, kendime yenilirim..... utanmak gelmez aklýma. Her gördüðüm cansýz ruha seni sorarým.tanýmazlar seni… oysa beni görenler seninde varlýðýný anlar. Kimlik kartý olarak seni taþýrým, iþ baþvurularýnda imzayý hep sen diye atarým. Doktorlar sýhhatimi öðrenmek için seni dinlerler. Senin adýna öksürmemi, aðzýmý açtýklarýnda derinliklerimde seni görmek isterler. Tüm tahlil sonuçlarý hep sen çýkar…seni rehin býrakýrým… çýkýþta seni ceketimin iç cebine koyarým. Kalbimin üzerinde hep sen durursun…..
Biliyor musun…benim varlýðýmý,bana en iyi sen kanýtlýyorsun….
Sen gittiðinde sözde bitiyor…..ve sensizlik senin kadar aðýr geliyor…….