İnsanlar sağa sola koşuşturur
Sığınacak kuru bir köşe ararlar kendilerine
Kimi otobüs duraklarına sığınır
Kimileri de en yakın kafeterya ya da mağazaya atıverir kendini
Hiç anlamadım, anlayamam bu davranışı
Anlamam ama şikayet de etmem
İşime gelir hem böylesi
Yürürüm ağır ağır
Ar-tık dünya bana kalmıştır
Sokaklar benimdir artık
Gökyüzü sevgilim
Islak yollar yoldaşım olur o an.
Yağmur hızlandığında
Kimsecikler kalmaz ortalıkta
Koskoca İstanbul sokakları boşalıverir bir anda
Ve baş başa kalırım kendimle
Kimi istersem o yanımdadır hayallerimde
Ama ben yalnız ‘O’ nu isterim yanımda
O aldığım nefes, duyduğum tek ses
O sadık dostum
Benim için hep ya da hiç... O benim tek aşkım... Yalnızlığım...
Kendimle yaptığım kavgalarımda yanımdadır
Hatalarımda yanımdadır sevgilim
Bazen ben çocuk olurum.... o anam/babam
Bazen ben deli dolu bir kız....... o sevgilim
Hiç bıkmaz usanmaz dertlerimden...
Sevgilim... Yalnızlığım...
Girerim koluna yalnızlığımın
Ağır ağır yürürüz yağan yağmurla
Yağmura eşlik eden bizmiyiz?
Yoksa yağmur mudur bize eşlik eden?...Belirsiz...
Bütün hayaller benim
Bütün benliğim hayal
Ben kimim... sen kimsin belirsiz...
Tek bildiğim
Yağmuru ve yalnızlığı sevdiğim...
Beraber kurarız hayallerimi
Yapacaklarımı, yapmayacaklarımı
Tartışırız olurlarımı /olmazlarımı
Eleştirir beni, yanlışlarımı, doğrularımı
Özene bezene süsleyip, sakladığım
Kabul etmediğim / kabullenemediğim hatalarımı
Şamar gibi indirir suratıma
O zaman anlamı olur
Kendimle yaptığım kavgaların
Dostum yalnızlığım...
]
