…GECÝKMÝÞ SEVDA…

hani bir çocuk geçerdi içinden gözlerinin akþam üstleri
sen…
sarakarak pencerenden…
göðüslerine doldururken sardunya kokusunu
uzatýp sokaðýnýzýn sonuna gölgesini
dönüp yüzünü gün batan yere
mavi gölgesiyle bir çocuk…turuncuya…
geçip giderdi…içinden gözlerinin…
bakamadan pencerene…yüreðinde bir cesaret ölüsüyle
çekip giderdi…içinde korkaklýðýn o garip hazzý…
…
deniz kýyýlarý yoktu çocuðun
kumsalý yoktu
boþ sandallarý
þarap tadýný bilmediði belki de o yüzden…
bir hayal…/in takýlýrdý peþine
salaþ akþamlarýna girerdi…/n
mahur þarkýlar çalýnanda…
divane satýrlar…sarhoþ besteler…
(o zamanlar…
sim siyah…
zehir zýkkým…
arabesk tadýnda deðildi þarkýlar…
tertemizdi…
eski sevdalar gibi…)
kemanlar inlerdi…
taksim taksim kanunlar…tamburlar…
ve neylerin o aðýr hüznü…
biraz ayyaþ…
biraz mevlevi…
naðmeler dökülünce dudaklarýndan hanendenin…
kirletip sarhoþ dudaklarýyla o güzelim þarkýyý çocuk
eþlik ederdi …
“bir bahar akþamý rastladým size…
sevinçli bir telaþ içindeydiniz…”
sarhoþ sesine hiç yakýþmaz ya…
yinede olsundu…
gece yarýyý vuranda…
sönende pencerende ýþýk…kent uykuya dalanda …
dönüp giderdi geldiði yere
ve
þiirler okuyaraktan kendi kendine
ve sana…
ve senli…
ve senin için…sevdana dair…
“bir ben uyumadým kaç leylim bahar”…
ki… eflatuna boyalý o bahar akþamlarý…
nergizlerin son dem kokusunda…
sönüp sönüp giderdi ateþ böcekleri…
dalýp dalýp giderdi… karanlýðýna doðru…
boyun bükerdi bir menekþe…hercai…

…
bir akþam üstü…
ne sen pencerende oldun…
nede o çocuk geçti sokaðýnýzdan…
kaldýrýmlarýnýzda sardunya ölüleri…
…
yýllar sonra o çocuk…
ölüme yarým kala…
iþte o…
iþte ben…
bir sahil buldum kendime…
bir kumsal…bir çift sandal…
ve dilimde hoþ þiþkinliði þarabýn…
uyanýp “vira bismillah” larýnda balýkçýlarýn…
vazgeçip sarhoþluðumdan…
geldim…
kapýna dayandým…
…
ilk selamý sen verdin…hatýrlarmýsýn??...
…
varsýn…yoksun…
o kadar azsýn ve o kadar çoksun…ki…
…
tarifi imkansýzsýn…
imkansýzýmsýn…
asi & mavi