Gözyaþýný evlat edinen Þehit Analarýna.."

O gece, ay bir baþka yorgundu. Baþýný ýslak bulutlarýn arasýndan semaya uzatýyor, birazdan ýsýnacak nemli gözlerini kurutacak güneþi arýyordu sanki. Rüzgar, birazdan yaðacak yaðmuru müjdelercesine sert kayalarýn tozunu inceden inceye alýyordu. Zaman, çoktan gece yarýsýný geçmiþti. Gece yarýsý olmasina raðmen yýldýzlar yoktu o gece. Fýrtýna öncesi sessizliðe bürünmüþtü herþey.Ve bizler, memleketimin bulut gözlü akþamlarýna Vatanýmýzý bekliyorduk. Düþmanýn göðsüne her birimiz bin hançer gibi daðýlmayý beklercesine ellerimiz namluda, gözlerimi karanlýkta Cennetin ýlýk nefesini soluyorduk. Kurban edilecek koçlara yakýlan kýna gibi topraðýmýzý sürdük alnýmýza. Kurumuþtu dudaklarýmýz Temmuzun alev alan gecesinde. Susadýk ; Cennetin Kevser ýrmaðýný sürdük kuru dudaklarýmýza. Herkes nefesini tutup suskunluðun baþ harflerine kilitlenmiþti. Sessizliðin içinde yalnýz deðildik oysa. Vatan nöbetindeki sessiz bekleyiþmize Koca Seyit, Mülazým Mehmet Selim ve Kýnalý Murat tanýklýk ediyordu. Ama gece ve toprak susamýþtý..Yaðmuru bekliyordu bulutlar. Dualarý, dudaklarýnda asýlý kalmamýþ bu topraklar ellerini semaya kaldýrýp yaðmur duasýna durmuþtu sanki..Siyah bulutlar nazlý gelin gibi serilmiþti gökyüzüne. Toprak susamýþ, semanýn dudaklarýný kurumuþtu. Yaðmura hasret kalmýþtý memleketim. Beklenen yaðmurdu..

Suskunluðun örtüsü aralanýp yaðmur düþmeye baþlamýþtý topraða. Kurþunlar aydýnlatýyordu karanlýk geceyi. Kelimeler susmuþ, namlu sesi yavan kelimeler kuruyordu sanki. Yaðmur yaðýyordu memleketime..Yýldýzlar yaðýyordu yüreklerimize. Nene Hatunlar, Sütcü Ýmamlar uðruyordu siperlerimize sanki. Gökyüzüne kanatlanýp tekrar yeryüzüne inen Melek'lerin nurlu yüzlerini seçebiliyorduk o kargaþada. Yüreklerimizi kurþunlara sarýp düþmana yolluyorduk. Yaðmur susmuyordu; alabildiðine yaðýyordu. Rüzgar, bir anne eli gibi usul usul saçlarýmýzý okþuyordu.Yýldýzlar yaðýyordu saçlarýmýza. Cennet kokulu damlalar düþüyordu dudaklarýmýza..

Þafak sökmüþtü gecenin karanlýðýndan.Yaðmur artýk dinmiþtir. Toprak, kan kokmaktadýr. Daðlarý aralayýp topraðýma düþen güneþ bile aðlamaktadýr. Yedi Mehmetçik siperlerinde vatan için bayrak için þehit olmuþtur. Bedenleri ýþýl ýþýl.. Gözleri hala gülümsemekte. Devletin bekâsý için kuru topraklarýmýzý kanlarýyla sulayan Mehmetciklerin dudaklarýna nurlu bir el tarafýndan Kevserin zemzemi sürülmektedir .

Yaðmuru Cennet, baharý rahmet kokan vatanýma Siirt daðlarýnda yedi Mehmetciðimiz gözünü kýrpmadan canýný vermiþtir. O gece yaðmur yaðmamýþtý semadan. Yedi Mehmetciðim yýldýzlarý giyinip vatan için siper oldular kör kurþunlara..O gece, üzerlerine yaðmurlarý giyinip yýldýzlarý ördüler al bayraðýmýza. Zifiri karanlýðý gözlerindeki vatan aþkýyla aydýnlatýp al kanlarýyla nice cicekler ektiler kurak topraðýmýza. Dudaklarýna bir yudum vuslat þerbetini deðdirip adlarýný Þehitlik mertebesine yazdýrdýlar. O gece, yaðmur deðil; yýldýzlar yaðmýþtý topraða.

Temmuz 2006

Ýsmail Sarýgene