Artýk kalemimi kýrdým gidiþinle. Dudaklarýmý kanatýp yüreðimin sesini dinliyorum. Baþ ucumda sana yazdýklarým ve masada demlenmiþ yalnýzlýðým. Kanayan çýðlýklarýmý yutkunup kýrýlmýþ hayallerimi topluyorum kentimin kaldýrýmlarýndan. Üzerimde suskunluðun yeni ütülenmiþ elbisesi, yüreðime sunulmuþ bir dostun dogum günü hediyesi... Þimdi karanlýklara sarýlýp demlenmiþ yalnýzlýðýný yudumluyorum. " Ýsmail Sarýgene




" Ya güneþ altýnda yürümüþüz, ya dolunayda…Tenha sevda yollarýnda …

Benliðimin kirli çamaþýrlarýný bir kuytuya;
Serdim
Buradayým.

Acýlarýmýzýn merkezkaç savrulmalarý mýydý acýnýn son kýyýsýnda, “uçurum çiçekleri”nin yaný baþýnda, bizi buluþturan? Yoksa konuþa konuþa, yaza yaza acýlarý içselleþtirme çabasý mý?
Böyle ama böyle deðil yine de…
Çünkü bekleyeceðiz bin yýl kendi yalnýzlýðýmýzýn nehirlerinde!

Biz sevince, çoðaldý her yönden
Ki ölüm, Sevgilinin
Yüreðimize okyanus sýðdýran gözlerinden

Geceler…Gündüzden öte sýðýnaklar…Yýldýz koparma, yýldýzlara boyama siyahlýklarý ve nefes almayý öðrenme boðan dört duvarýn yalnýzlýðýna inat…Sonra o hangi gülümseyiþtir yardan gelen ya da senden, gecenin emip gizlediði? Açacaksýn düþ sayfasýný, yaþanmýþlýklarýn düþ kýrýklýklarýný, sevgiler hatýrýna, sevgiye liyakat hatýrýna; umut renginde, bir sonraki yarýna emanet edeceksin…”Her þey burada kalsýn” “Gidiyorum Geldiðim Gibi Dünyandan” diyeceksin ama heyhat; günler gecelere devrederken, bir sonsuzluða evrilen ruhuna ezberlettiðin tatlarý, duyarlýklarý yaþayacaksýn her gece yeniden…Tatlý bir çaresizlik, belki de
yorgunluk…
Yüreðin geceyle sarmaþ dolaþ iken, sabahý sayacak yelkovanýn zaman çýnýltýlarý…
Doðan her güne, her güneþe sevgilinin adýyla…

Yaðmurlar yaðar bir kentin sokaklarýna, yaðar mevsiminden, derin bir sessizliðin ortasýndan. Yarin gözleri iner ufuklara, çaðýrýr her yandan…Üþür genç adam, karanlýk sokaklarýn gece ortasýnda, her adýmda bir tuzaða dönüþen su çukurlarýndan ýslak ýpýslak adýmlarla geçer. Geriye, geçip gittiði sokaklardan bir karaltýdýr kalan, bir silüettir…Zamanýn yüzünü acýtan, yalnýz daðlara aðýt yaktýran…Nereye bilinmez…Sokaklar, caddeler boyu durmaz yürüyüþ. “Ya sevgili uyanýksa” der, sevgilide yeteri kadar sevgili olamayýþtan korkar sanki; “deli desinlere” yürür de yürür…Eve getiren usu deðil ayaklarýdýr, usu çoktan gezmeye çýkmýþ adamlarý…Sevgide fani, sevgilide fani olmanýn gereðidir yaðmurla hemhal olmak, dost olmak. Yaðan gökten su deðildir biliriz…Gerisi bizi baðlamaz…Sonra gece alýr bizi koynuna, aðýrlar…Gizil bir seviþmenin kokusu uykuya baðlar ruhumuzu. Yaðmura vefa yare vefadýr!

Yak umutsuzluklarýný, direnen yanýnla, senin deyiminle “Acýlara Ýnat”…
“Yokluðunda Yaþat” bilmeyenlerin öðrenesi, su tadýnda yasanla! Yaðmur, gökkuþaðý ve bahar –ille de Mayýs- terk etmez mi hiç seni? Ki utandýrýrsýn “arsýz acýlarý” sabrýn derviþ yüzüyle. Kimbilir hangi Cafe’de elinde klavye, ruhun koþuda yazdým mý, yazabildim mi telaþýnda.
Abi zaman doluyor, “byes” deme bana! Görüyorsun; sana yazýlar yazmak gerek ama bu yürek bu kalem derin bir suskuda…

Yüreðimle inmek isterdim kardesim Ýsmail. Doðum gününe 29 Aðustos’a…

Fýrat Þahin