Gece yarýsý ayakta olmanýn suç sayýldýðý
zamanlardý,
sevdalarý yanlýþ biliyor yanlýþ
tanýyorlardý,
O beyaz alnýn yýldýz olmus dünyamý aydýnlatýrken
onlar ay sanýp yanýlýyorlardý...

Saçlarýn her yerde daðýlmýþ örterken topraðý,
ben senin kokunu çekerken içime,
onlar kokuna oksijen diyor
saçlarýný orman sanýp yanýlýyorlardý...

Bir bakýþýn yetiyordu her seyi yakmaya,
gecemi bitirip
günümü aydýnlatmaya..
Onlarsa gözlerine güneþ diyorlardý,
hiç bakmadýðýn yerlerde hep kar oluyor,
baktýðýn yerlerde
ateþten güller açýyorlardý...

Olmadýðýn yerde sefil bir dilenciyken,
bir gülüþün yapýyordu beni
Beyaz atlý sahte prens.
Hele birde bakarsan bana
oturuyordum
o koskoca gönül tahtýna...

Onlar muradýna ererken bize hep
üç elma kalýyordu,
onlar bir sürü dilek dilerken,
ben bir seni istiyordum,
onlar adýna hayat desede
ben hayalinle
hep bir masalda yasýyordum...