Keþfe çýkmýþ, yer gök ayrýmý bilmeksizin yürüyerek baktý, gördüðü manzara karþýsýnda bocaladý :

Aman tanrým ne olmuþtu da mavinin yerini gri almýþtý...

Gitmek mi zor kalmak mý zor....

Yaþamsallaþtýran tutkunun daða da ki özlemini gidermek mi......

**************/******************

Melisa, zamanýn çoðunu deniz limanlarýnda geçirirdi, bazen de dalgalara seslenir dudak bükerdi
Çok genç deðildi artýk otuz ikiye merdiven dayamýþtý nihayetinde.....
Günün her dakikasý beyni yol alýrdý kolay deðildi tabii yaþadýklarý ve yaþayacaklarýný düþünür çýkmaz a girerdi.
Meþgalesi vardý ama yinede ona az gelmekte hatta kendini ayýplamaktan bir türlü vazgeçmiyordu..
Deniz limanýna yaklaþtý þöyle bir nefes aldý ki gökte asýlý bir yýldýz evet bir yýldýzdý o, ama çok parlaktý gözlerini alamýyordu
Baktý ve daldý acaba o yýldýz gibi kaç tane daha vardý , rüya gibiydi inanamadý , oradan ayrýlýrken halâ kafasýnda bu yýldýzýn neden o kadar parlak olduðunu düþünüyordu.
Hayatý o kadar anlamsýz bulmasýna karþýn ona bir ýþýk vermiþti bu olay...
Jargon ona hep doðanýn azizliðinden bahsetmez miydi birden onu anýmsadý ve boðazý gene düðümlendi.. Kolay deðildi tam 20 yýl olmuþtu onu görmeyeli, nerde ve nasýl yaþadýðýný düþündü zaman geçmiþti belki ama o halâ lâhzaný yaþýyordu..
Tekrarladý o eski eskitemediklerini....


jargon denize bakan gözleriyle elinde ki gazeteleri hem gözden geçirir hem de þöyle bir dýþarýyý süzerdi.
O sabah içi nedense sýkýntýdaydý tek baþýna zorluklarý yenmeye çalýþýyordu, ailesi baþka kenteydi üstelik arasý pek iyi de deðildi
Çocukluðundan beri eleþtiriyle büyümüþ, baba otoriter anne bazen hoþgörülü o da zaten tek annesine sýðýnýrdý .
Gururuna yediremediði bir mucipten dolayý sevdiði kasabadan ayrýldý. Ayrýlmak istemedi ama o gururu olmasaydý...
Hep yitirilen ve tadamadýðý duygularla yaþadý..
Artýk 25 yaþýndaydý öðretimini bitirmiþ olmasý iþ bulmasýný kolaylaþtýrdý. Bir elektrik atölyesinde çalýþýyordu
Islak kederli bir gündü yaðmur yaðýyordu...bardaktan boþanýrcasýna , NÝSAN yaðmurlarý gibi hiç durmadan.....
Durakta bekleyen bir kýza takýldý o boncuk gözleri, kýz da ona. Ertesi gün ve diðer günler karþýlaþýyorlardý ama bir türlü konuþmak içlerinden gelmiyordu. Sebebini anlayamadýklarý bir güç onlarý alýp götürüyordu limansýz gemilere...
Pazartesi günü jargon atölyeye erken gidecekti saatini kurdu yatmadan ve o ismini dahi bilmediði kýzý düþledi ve uyudu.
Sabah olmuþtu çarçabuk giyindi hýzla koþuyordu ama o da ne o gördüðü kýz o kýz karþýsýna geçmiþ öylece bakmakta
‘’merhaba, ben melisa hep karþýlaþýyoruz deðil mi’’ diyerek gülümsedi o yemyeþil gözleriyle.
Jargon dona kaldý âdeta, kalbi duracakmýþ gibi hýzla çarpmakta ‘’merhaba, ben jargon’’ diyebildi mahcup tavýrla..
Gitmesi gerekiyordu, ve o hýzla ‘’ görüþmek üzere’’ diyerek ayrýldýlar.
O gün ikisi de farklý duygulara boðuldular.Aþk mýydý yoksa sadece bir kýpýrtý damlalarý mý?

Ýlerleyen günlerde hiç karþýlaþamadýlar. Jargon hep umutlarla yollara bakýyor ama yoktu! Melisa yok!
Zaman geçmekte ve onunla hiç karþýlaþamayacaðýný düþündükçe delirecek gibi oluyordu
Ayný duygular melisada vardý . Melisa bir davet üzerine Datça da bulunuyordu. Ocak ayýnýn sonunda buradan ayrýlacaktý ama
Nedense buralardan bu mavinin yeþilinden ayrýlmak ve dahasý jargondan ayrýlmak istemiyordu. Tanýmýyordu onu, ah tekrar
Görebilseydi...hiç bu türde duygularý olmamýþtý belki de olduðunu sanýp aldanmýþtý . duygusallýðý ona hep acý verdi, insanlarý hiç anlayamýyordu, niye bu kadar sevgiden uzaktýlar, onlarýn hep çýkarcý olduklarý hep kafasýnýn bir köþesinde yer etmiþti. O anlamda içi acýyla kaplýydý. Ailesinin istenmeyen ama sözde istenilen 4. kýzýydý. Pembeydi dünya onun için ta ki, insanlarý karþýsýna alana deðin..
Mutsuzdu ama polyannacýlýðý da elinden býrakamýyordu. Bazen yalnýzlýðý tercihi bu sebepten dolayýydý.’’ Acaba dedi kendine jargon da benim gibimi belki de tam tersidir belki sadece ben dediðim için bana selam verdi, ama vermeyebilirdi hem o gözlerinde hiç öle bir þey hissetmedim, of yeter artýk yalnýzlýðým konuþma benle biliyorum seni býrakmamý istemiyorsun anlýyorum seni ama birazda beni düþün ve düþ yakamdan artýk..’’ derken kulaðýna bir ses geldi..
‘’Merhaba melisa’’ aman Allah’ým gözlerine ve duyduðuna inanamadý oydu o jargon
‘’merhaba , nasýlsýn jargon ‘’
o gün çok mutluydu melisa hayal ettiði þey karþýsýndaydý, konuþmaya devam ettiler.
Ýkisinin de gözleri pýrlanta gibiydi.
Zamanýn nasýl geçtiðini anlayamadýlar, doðanýn güzelliklerini beraberce kucaklamýþ olmanýn mutluluðu vardý üzerlerinde. Acaba onlarýn ortak kaderde buluþmalarýnýn sebebi alamadýklarý sevgimiydi?
Hiçbir þey soramadýlar geçmiþ ve bugünlerine dahil
Her þey gibi bu akýþýn da bitmesini istemiyordu melisa, ayrýlma zamaný sadece ‘’sevgiyle Kal ‘’ diyebildi...
1 hafta sonra ve ilerleyen günlerde hep birlikte oldular, her þeye raðmen hayatýn sürdüðünü ve ölümün bir son olmadýðý yolunda hep jargon konuþurdu.
Sevgi onun için özel di melisa için de tabii
Hayal alemi gibi her þey. Çok hýzlý geliþtiði için korkuyordu melisa..
Aslýnda o günü yaþayabilseydi; ileriyi, geçmiþi düþünmeden ne olurdu sanki..
Buluþtuklarý yere geldi , jargon halâ yok. Bekledi ama yoktu
O hafta ne ona ulaþabildi nede arandý.
Evet artýk Datça dan ayrýlmasý lazýmdý. Son ana kadar ondan bir haber .....ama yoktu..
Ýçi buruk bir þekilde ayrýldý oradan.
Jargon gizli bir operasyona katýlmýþtý. Dikkat çekmemek için de atölyede çalýþýyordu.
Bu sebeple acil çaðrýlmýþtý. Yurt dýþýna çýkýmý için biletleri hazýrlanmýþtý. Hayatýnýn hiçbir evresinde bu kadar zorlanmamýþtý. Melisayý düþünüyor ama iþ ininde acili yeti karþýsýnda çaresiz oradan ayrýlmýþtý... iþi hem tehlikeli hem de ciddiyet istiyordu. Sözde
Ülke çýkarlarý için görevlendirilmiþ, ama bu onu son zamanlarda tedirgin etmiþ inancýný o yüzden kaybetmeye baþlamýþtý. Kendini bazý siyasilerin maþasý olarak görmeye ve kullanýldýðýný geç olsa da fark etmiþti. Artýk geriye dönebilirmiydi.? Ya o gerçekleri.....
Her gün diðerinden umutsuz tam 3 yýl geçti...
Tekrar Datça ya döndü. Ýlk iþ melisayý bulmaktý ama hiçbir zaman onu ne gördü ne ona ulaþabilmek için bir iz bulabildi.

Melisa annesinin ve akrabalarýnýn münasip bulduðu biriyle tanýþtýrýldý.

Evlilik aklýndan geçmiyor deðildi. Ama jargon u da asla unutamýyordu.
Nasýl olacaktý peki bu..?
Çalýþtýðý iþten memnundu ama sýkýcýlýðýna katlanamýyordu.
___Hiçbir þey caným istemiyor bugün, sanki bütün vücudum taþ kesildi.
___hayýr melisa bugün kararýný vereceksin , bak ailesi de gün görmüþ kiþiler.
Daha ne istiyorsun ki...
___ ama anne neden anlamak istemiyorsunuz, o benden çok farklý biri...
___ne fark edermiþ, zaten zýtlar çekermiþ birbirini....
____offf Allahýmmmm....
kafasý o kadar karýþýktý ki.. yarýn sabah iþe o kafayla gitti..hep düþündü; yalnýzlýðý ve çevrenin bu duruma bakýþýný..herkesin bir eþi vardý o da bunu hep yaþamak istiyordu ama istediði farklýydý..
sonunda kendini bu evlilik oyununda bulmuþtu. Bir kýz çocuðu oldu 7. yýlýnda ona bütün sevgisini veriyor baþka bir þey düþünmek istemiyordu. Kocasý aristokrat bir aileden geliyordu üstelik melisayý da seviyordu. O da onu sevmiþti ama sevgili babýnda deðil.
Bir tarafý hep yoksundu ona bu yoksunluðu bazý zamanlar o kadar iþkence geliyordu o kadar karamsarlaþýyordu ki, kýzý ona büyük teselli di. Kimse bilemezdi bu iç sýkýntýsýný.
Çok sevdiði bir yakýnýn ölümünden çok etkilendi. Hayatýn kýsalýðýný ve sevginin gerçek yüzünü artýk geç de olsa algýlýyordu. Keþ kelerin yaþamýný nasýl aldýðýný ve baþkalarýnýn hayatýna nasýl egemen olduðunu.
Ýþ yaþantýsýna uzun zaman ara vermiþti. Tekrar dönmek istedi ve bir süre çalýþtý. Ama eskisi gibi deðildi ve iþi yürütemedi. Bazen yazlýkta vakti yakýn dostlarýyla geçiriyor arada da þehre alýþveriþ için dönüyordu.
Çok zaman geçmesine karþýn jargon u gerçek anlamda ruhundan silememiþ ona neden ulaþamadýðýný anlayamýyordu. Bu sessiz vadide neyi düþüneceðini bile bilmiyordu. Aradýðý aþk neden ona bu kadar uzaktý..?
Kalan yaþamýný, suya fýrlattýðý bir tüyle karþýlaþtýrdý. Neyi nerede yaþayacak ya da bitirecek rastlantýlarýn onu nasýl deðiþtireceðini hayata býraktý.
..........
Kaç yýl geçti? .... kim bilir hep o sevda masalýyla avundu , belki dedi kendine her þey hayaldi, içimde yaþattýðým bu kahramanlar benim eserimdi..

þimdi o limanda kaçýrdýðý gemiye el sallýyordu yaþlý ve dalgýn gözlerle;
ulaþamadýðý sevgilisine, parçasýna....