Kapatma gözlerindeki kapıları../ sefil bir ayrılığa yor iliklerine inmiş yağmurları. Bırak saçların en tatlı yerinden uyansın uykunun, titretme dudaklarını..koy gitsin hıçkırık alabildiğince yastık yorgan misali..
.............................................................................................................................................................................
.............................................................................................................................................................................
Kimseye muhtaç olmadan kimsesiz, sevdana mahkûm sevdasız, yüzünü görmeden sensiz ama dik ama zamansız ve gerekirse hayâsız son bir kez sana dokunmak! Sevişmek, bütün genlerimi tüketip şehvetinle, onursuz, rezil bir sancının arifesinde nefessiz, dilin gırtlağımda boğulmak isterdim.
Yaşamak mı / buysa yaşamak!!!
Levent Saral ]
