Ýki özet hikaye aktaracaðým; mekaný Hakkari, zamaný 2006-2007...

Birinci hikayemizin kahramaný 4 yýllýk lisans eðitimini Ýngilizce yüzünden zorlukla tamamlamýþtýr. 1. sýnýftan itibaren aldýðý dersleri geçmiþ ancak Ýngilizce kabusu ile 4 sene tekrar tekrar yüzleþmek zorunda kalmýþtýr. Son sýnýfta ortaokul arkadaþýnýn onun yerine sýnava girip dersi geçmesine kadar devam etmiþtir bu tek taraflý ve Ýngilizce kazananlý düello.

Ýkinci hikayemizin kahramaný yine 4 yýllýk lisans eðitimini baþarýlý bir þekilde tamamlamýþ ancak Guiness'e girecek performansý sergileyemediði için vekil öðretmenlikle yetinmiþtir. Ya da iþ ayný, hatta belki daha yoðun olmasýna raðmen daha düþük ücretle yetinmiþtir desek daha doðru olabilir.

Her iki hikaye de kendi içinde ilginçtir. Ancak ilginçlik hikayelerin devamýnda tavan yapar.

Birinci hikayemizin kahramanýndan öðretmen açýðýndan dolayý kendi branþýnýn yanýsýra bir baþka derse daha girmesi istenir. Ýpucu olarak olayýn Türkiye'de cereyan ettiðini söylersem sanýrým herkes bu dersin 'Ýngilizce' olduðuna imzasýný atar. Yani 4 yýl boyunca sýnavýný veremediði bir dersten sýnava alacaktýr öðrencileri!

Ýkinci hikayemizin kahramaný "Sanat Tarihi" mezunudur ve geçtiðimiz eðitim-öðretim döneminde 'Tarih', 'Coðrafya' ve 'Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi' derslerine girmiþtir. Akþam çalýþtýðý konuyu sabah öðrencilerine anlatmýþtýr diyelim daha da somutlaþsýn okuduklarýnýz. Þu sýralar akþamlarý kim bilir hangi dersleri çalýþýyordur!

Gelelim sistemin kendini yeniden ürettiði çarklardan bir baþkasýna. Her ne kadar ellerinden geleni yapsalar da söz konusu öðretmenlerden ve hikayesi benzer nice öðretmenden ders almakta olan öðrenciler bünyelerinin kaldýrmakta zorlanacaðý çeþitli sýnavlara girecekler yakýn gelecekte. Ve yaþýtlarýyla (belki de eþit olduklarý tek deðiþken) boy ölçüþecekler. Bir kýsmý elekte kalacak ve devam edecek, gerisi sistemin kurbaný olacak. Elekte kalanlarýn bir kýsmý da sonraki aþamalarda "kurban"ý oynayacak. Çünkü baþýndan beri bir eþitsizlik kol gezmekte ve bu hain doðasý gereði hep pusuda bekleyecek "bir tarafý eksik"leri ters köþe yapmak için. Belki dört yýl boyunca bir Ýngilizce dersi sýnavýnda, belki OKS, ÖSS, KPSS, VS.de; belki 7/24'ün herhangi bir diliminde.

Kesin olan bir þey varsa o da þu ki; bu hain asla kuytuda beklemeyecek, en görünürde en yürek burkutucu þekilde birgün mutlaka yüzleþeceðiz onunla. Ve daha acý olan sadece boþ geçen veya az önce bahsettiðim þekilde doldurulan (!) derslerle ilgili bir eksiklik olmayacak bu. Pek çok imkandan yoksun, sosyal etkinliklerden mahrum bir yetiþmiþlik / yetiþememiþlik de bir baþka tarafý olacak yüzleþeceðimiz gerçeðin.

Bu aralar bir ekinoks yaþayacaðýz. Bir baþka deyiþle gece-gündüz süreleri "EÞÝT" olacak. Birbirlerine zýt da olsalar, biri varken öbürü olmasa bile senede iki kere birbirlerine eþit uzunlukta oluyorlar. Üstelik deðiþmeli bir þekilde birbirlerine saatlerce fark attýklarý bile oluyor. Ve bundan herhangi bir rahatsýzlýk bile duymuyorlar. Ancak "ÖTEKÝ"ler olarak eðitim sistemimizin bazý yerlerinde ne yazýk ki sürekli üstü kapatýlmamýþ rögarlarýn içerisinde buluyoruz kendimizi ve senede "HÝÇ" eþit olamýyoruz. Býrakýn birilerinin ilerisinde eðitim olanaklarýyla donatýlmýþlýðý, bunun kýyýsýndan bile geçilmiyor pek çok "öteki" okulda. Yine de acaba nasýldýr eðitimde fýrsat eþitliði? Hani senede iki deðil bir kere bilsek nasýl olduðunu belki hiç de imrenilecek bir þey olmadýðýný (!) göreceðiz ve kendimizde arayacaðýz kusuru!

Diyeceðim o ki ya eþit muamele görelim ve mevcut videomuz yenisi ile deðiþtirilmek üzere YouTube'dan çýkarýlsýn ya da ne halimiz varsa görelim ve videomuz týklansýn da týklansýn, utancýmýzý izleyelim hep beraber.

**** AJAR DERGÝSÝ 2. SAYISINDA YAYINLANMIÞTIR.