GÜNAYDINIM’ sýn...

Fecri aydýnlatan sözlerimsin sen...Karanlýðýn odalarýna süzme ýþýktýr gözlerin..Ceplerinde hüzün taþýyan adamýn avuçlarýnda sakladýðý mavi bilyelerin içinde yaþayan can...Sen perdelerime düþen günaydýnýmsýn..Sen yarým yamalak sözlerimin tamamlandýðý yersin...Durma oralarda, gecemi gündüze çeviren kadýn..Günebakan çiçekleri gibi yüzünü bana çevir..Soluðunu rüzgar, suskunluðunu bahar yaptým kendime..Gözlerinin saðnaklarýndayým bulut bulut düþüyorum Yeþil Cennetin kuruyan topraklara...Kalem oluyorsun yüreðimde demlenen...Kahverengi gözlerim gibi kahve gözlerinle ýsýk daðýtýyorsun þehrime..Alnýma vuran ýþýksýn..Cünkü sen günaydýným, sen benim yaþamýmsýn sabahýma kanatlanan...

AYDINLIÐIM’sýn....

Cemaline sinen nurlu gözlerine esir düþüm ben..Esrik bir rüyayým karanlýktan aydýnlýðýna saçýlan..Tut sevgili..Mihrabýna al beni..Gökyüzüne kanatlandýr beni.Kutsa beni yüreðinle..Kutsal mabedinde yaþamama izin ver...Duam olsun nefesin..Nefesim olsun gözlerin..Katýlaþmýþ karanlýðýmý erit yüzünde soluklanan güneþle..Ýlmekle beni ýþýðýna..Kollarýna al cocuksu sevinçlerými...Ört üzerimi ýþýðýnla...Saçlarýmýn köklerinde doðsun gözlerin..Alný pak sevdalara kazýlsýn adýn..Týpký karanlýklarýma býrakýlan aydýnlýk gibi...Sen hep burada kal.Gecemin sabaha gebe kalan aydýnlýðý ol...Kuþluk vaktim olsun sözlerin..Perdelerim seninle gülümsesin...Þehrim seninle ýsýnsýn..Sen geleceðe yürüdüðüm yollara mevzilenmiþ çiçeklerin gökyüzüne bakan yanýsýn...Sen pencerelerime süzülmüþ apaydýnlýðýmsýn....


YOLLARIM’sýn....

Umutsuzlukta kaybettiðim yýllarýn geleceðe giden zamanýsýn sen..Tozlu yollarýmsýn sana uzanan...Adýmlarýmsýn bastýðým her izinde adýný sayýklayan...Rüzgar koynumda sana geliyorum..Dudaklarýmda senin en sevdiðin þarký....Bir de bohçamda sevgi azýðým...Kilitledim geçmiþimi karanlýða...Ben sana koþuyorum..Hem de yalýnayak...Bilirim ki yollardaki dikenlerin çýplak ayaklarýmýn kanamasýndan korkarsýn sen...Dudaklarýnla öpme sakýn yollarýma serilmiþ dikenleri..Býrak kanasýn ayaklarým....Yollarýmsýn bâd- ý saba ile yýkanmýþ..Bulut bulut gölgelerinde ilerlediðim varlýðýnýn bayram arifesindeyim.. Sana kavuþmak, bir bayram sabahý... Toprak yaðmuru saðarken dudaklarýyla sen benim vuslatýmsýn hasretin omuzlarýna vurulmuþ...Sen benim yollarýmsýn adýnla onurlandýrýlmýþ..Gözlerini mavi ufuklara çevir..Toz bulutuyla sana gelmekteyim...Ellerimde mavi bilyelerim nefes nefese sana koþuyorum .Bekle beni..Daraldý zaman..Yaz yaðmuru kadar mesafem kaldý sana..Geliyorum....Kaybolan yýllarýn cilasýz zamanlarýndan senin için yollara koyuldum..Zamansýzlýðýn patikalarýný geçmiþken bir dað kaldý aramýzda...Üzüm baðlarýndan geliyorum sana..Az kaldý sevgili..Yollarýmsýn, adýmlarýma ömür diye sunulmuþ...


SABRIM’ sýn..

Acýya minnet eden bir cocuðun ellerine tutuþturulmuþ ekmek gibi bereketli yüzün..Su gibi aziz, hayat kadar elzem ve nefes kadar sonsuz bir cansýn sen...Akþam kuytularýnda yalnýzlýðýn ayak dibinde düþmüþ benliðimin gözlerinde tekrar hayatý kazanmasýydý..Takâtim, dayanaðým, sabrýmsýn sen..Soðuk ve yapay cocuklarla bastýrýlmamýþ cocuksu düþlerimin yeniden sabýrla örülüþüydü yüzündeki tebessümler..Ezberimsin. evvelim , ezelim ve ebedimsin...Sebebim, nefesim ve ahirim..Sen, çaresizliðin ayak uçunda demlenen yüreðime armaðan edilen sonsuzluk hediyesi..Sen, göðsümde taþýdýðým eþsiz paye...Sen benim acýya dayanma gücüm, sen benim yüreðime iþlenmiþ sabrýmsýn...


HAYATIM’sýn...

Þeceresi hüzün olan adamýn buzdan kalbine düþen hayatsýn..Canýma can diye süzülen canânsýn. Kanadýnda mutluluk olan baharlarsýn sen...Gonca güllerle süslenmiþ sabahlarýn gülümsediði cansýn sen.. Kaybettiklerimin ardýndan tek kazandýðýmsýn..Bedeli ödenmiþ acýlarýmý dudaklarýndaki nefesle gideren þifâsýn sen.. Baðrý yanmýþ ve susuzluktan yüreðimi kurumuþ kýyýlarýma dolan ve benliðimden aþýp yüreðimde çoðalan bitmez deryâsýn sen..Yaralarýma kendi yarasý gibi bakýp sökük yüreðimi Eyyubvâri sabýrla mutluluk ekleyen, çöllerimdeki serabýn tükendiðini bilip dudaklarýndaki ab- ý hayat ile menzile giren Leylasýn sen...Göðsümde her zaman övünç abidesi diye saklayacaðým ömrü vefasýn sen..Sen susuzluðuma düþen hayatsýn..Bak çöllerim yeþeriyor..Dokun topraða..Zamanýn göðsünde elenmiþ topraktan “ sen ” fýþkýrýyor bak..Dua dua filizleniyor kuru yapraklar..Ýçinde büyüttüðüm kýz çocuðunu vakitsiz gömen adamýn kuru dudaklarýna sunulmuþ ab- ý hayatsýn...Sen benim gözlerindeki kendimi gördüðüm hayatýmsýn...Soluklandýðýmsýn, nefes aldýðýmsýn....

----------------------

Velhasýl; sen benim evvelim,
Ezberim, ezelim, ebedimsin...
Sen benim herþeyimsin...

" Sen dünden daha büyüksün içimde sevgili....."

12 / Mayýs / 2007

Ýsmail Sarýgene