Bir sitem ki geliyor sineden sabretsem de aksederek.

Bir hayat ki hak tanýnmýþ, fýrsat verilmiþ, nasip edilmiþ, evvel ve ahir öncelenmiþ, Haktan ve þeytandan olanlar belirlenmiþ, elçiler gönderilmiþ.

Cihaný arzýn sükûnu ve saadetinin temini bakýmýndan kitabý kebirler gönderilmiþ.

Mutlak uyulmasý, akide birliðinde dirilmesi, vahdet için bilenmesi, vuslat için didilmesi, þeytanýn lanetlenmesi, enelere taviz verilmemesi akide olarak tayin edilmiþ ve böylece yerini almýþ.

Þirk ve tuðyan o kadar zikredilmiþ ki ve sosyolojik olarak sýnýflandýrýlarak insanlýðýn önüne istifade etmesi ve ibret almasý için senetleþmiþ.

Bireyin tercih haklarýna asla müdahale edilmemiþ, yalnýzca meþveret edilerek teblið silsilesi takip edilmiþ.

Ýnsan bir yaratýlan olarak cihanýn öznesidir. Ancak mükellefiyet prensibine sadýk kaldýðý ölçüde de, akide birliðini muhafaza ettiði müddetçe, arzý mekânýn efendisi ve en þerefli yaratýlanýdýr.

Bireyin tercihleri konusunda, ilk yaratýlan ve öðretiyle donatýlan ve bu prensibe sadýk kalarak yaþarken…

Zillet ve isyan adýna ilk müdahale ve vehimler iblisten gelerek kanaat ve vicdan tahribe muarýz býrakýlýyor. Ýnsani zafiyeti aðýr basan o güzel insan kandýrýlmýþ oluyor.

Yani ilk asilikten, yaratana baþkaldýrmaktan sonra bu sayede ikincisi devreye konarak, melekût âleminden insanlýða geçerek icra edilmiþ oluyor.

Kim tarafýndan?

Cenabý Hakka o denli sadýk ve baðlý bulunarak aþk konusunda rakipsiz olan iblis tarafýndan. Sebep üstünlüðü kendinde görmesiyle, teslimiyeti gölgelemesidir.

Bir yaratýlan insan olarak, bu sýfatýn kimler tarafýndan verildiðine inanarak bazen içimden þunlar geçmiyor deðil.

Eðer mükâfat ve ceza benim içinse,

Helal ve haram benim için var edilmiþse,

Cennet ve cehennem bunun için sebepse,

Ahirim ve zahirim yalnýzca beni ilgilendirecekse,

Kabir, Arasat, mizan yalnýzca beni ilgilendirecekse,

Mahþer gününde her nefis kendi baþýnýn çaresine bakacaksa,

Öyleyse býrakýn Allah aþkýna, kendi tercihlerimi, hayat felsefemi dilediðin yönde tespit ederek yaþamak imkânýna rahatlýkla vasýl bulunayým.

Yani baþka bir ifadeyle, arzýn sahibi ve mutlak hâkimine, evvelin ve ahiri yaratan

Cenabý Allaha ve onun resulüne dilediðim zihniyette itibar ederek inanayým.

Çünkü ben bir insan olduðuma inanýyorum. Ýnsaný yarataný tanýyorum ve ona iman ediyorum, sýratý müstakimi, geleceðim, ahirim ve akýbetim için tek yol olarak kabul ediyorum.

Hürriyetin ne demek olduðunu çok iyi biliyorum.

Bu bakýmdan akide olarak en son dini mübini islamý muhtevasý bakýmýndan, öðretileri açýsýndan, zenginliði noktasýndan ve insanlýðýn en son dini olduðu nazarýndan iman ediyorum.

Hayat felsefem, dareyn saadetim olarak mütalaa ediyor ve yaþýyorum.

Hülasa edersek býrakýn insanlara tahakküm etmeyi, hakir görmeyi aþaðýlamayý.

Ýlk isyan eden, þirki önceleyen en açýk bir þekilde ayan meyan ortadayken neden hala tuðyana, þirke, mezalimliðe, mukallitliðe, müstekbirlere köleliðe insanlarý davet edersiniz.

Enaniyetleri öncelersiniz, sekülerdik adýna mücadele edersiniz, paganlaþmak adýna dur durak bilmezsiniz.

Kini, nefreti, hakareti önceleyerek bir kuplaþmaya kapý aralarsýnýz.

Bu ülkenin insanlarýnýn, yeryüzü mazlumlarýnýn çektikleri zülüm ve iþkence revamý daha yetmedi mi?

Sevgi diliyle konuþa bilmek, onu bahþedeni bilmekle orantýlýdýr.

Öyle deðil mi?