Bir minnete gelip de diz çöken ellerimdi
Kara kuru minnacık
Bir o kadarda uzundu tırnaklarım
Kökünde kan kokusu
Minyatür dünyalarda yaşamanın
Tadını aldım da iş mi ettim sanki
Eşkâlini tanımlayamadığım bin yüzüm oldu
Sarı ve kırmızı, siyah ve beyaz
Yaşamımın istilasıydı dünlerim
Bugünlerimse istiladan kalan kırıntılar
Bir dilim ekmek gibi saf değildi yani
Lafın kısası
Damlaların üzerine sevdalı
Bir hayıflık…
Bin kahırlık kadarmış
Yıkılası dârıdünyam
