Cumartesi...
Dýþarýda hafiften bir kar yaðýyor:
Karacaoðlan'nýn mýsralarýndaki gibi:
''Ýncecikten bir kar yaðar
Tozar Elif Elif diye
Deli gönül abdal olmuþ
Gezer Elif Elif diye''
Yerler ancak birkaç santim karla kaplanmýþ.
Özlediðimiz,eklediðimiz kadar deðil.
Umarým,yaðýþ yoðunlaþýr.
Diz boyuna kadar ulaþýr en az.
Razýyýz eziyetine,kahrýna.
Birkaç gün evimizden çýkamasak da olur.
Arabalarýmýz yollarda biraz debelensin,nolacak...
Yeter ki bereket insin göklerden.
Narin kelebekler gibi dans ederek devam etsin kar...
Valla,aðýz tadýyla kar topu oynayamadýk bu yýl.
Gözleri kömürden,burnu havuçtan kardan adamlar yapmayý da unutur
olduk.
Yazýmýn tam burasýnda,pencereden dýþarý bakýyorum bir süre.
Kar ince ince yaðýyor.
Yoðunlaþmýþ biraz.
Daha da yoðunlaþýr,temennimiz bu.
Ne kadar yaðarsa yaðsýn þikayetçi olursam adam deðilim.
Yok yollar kapandý,yok arabam yerinden kýpýrdayamadý demeyeceðim.
Siz de demeyin lütfen.
Ýki karýþ kar için '' kar eziyeti'' gibi manþetler atma tamam mý
ey bir kýsým malum medya
Daha kar yaðmadan,okullara kar tatili tartýþmasý baþlatýlmasý ne kadar
''abes-muktebes'' bir durum.
Þom aðzýmýzý açmayalým.
Fazla uzatmadan ben de aðzýmý kapatýyorum.
Son tuþlarýna dokunuyorum klavyemin.
Ve pencereye koþuyorum.
Küçük, nazenin kelebeklerin müthiþ danslarýný izliyorum.
Yazý da neymiþ?..