Paris’te Türk Düðünü





Henüz vakit varken, gülüm
Paris yanýp yýkýlmadan,
henüz vakit varken, gülüm,
yüreðim dalýndayken henüz,
ben bir gece, þu Mayýs gecelerinden biri
Volter rýhtýmýnda dayayýp seni duvara
öpmeliyim aðzýndan.....





Pazar sabahý, biraz yatak keyfi yaptým, tembellik ettim. Eðer duruyor olsaydý röpteþambýrýmý giyerdim, kahvaltýmý yataða isterdim . Dadým illaki mýrýn kýrýn ederdi ama ben yinede biraz þiddet uygulayarak zorla þýmarttýrýrdým kendimi. Sonra bir puro yakardým, diðer elimde bir bardak portakal suyu evin içinde dolanýr dururdum Ayhan IÞIK gibi. Böyle bir þey esip geçti aklýmdan. Ama gri, parlak röpteþambýrým iðrençti. Dar, düdük bir þeydi, haným çeyizinde getirmiþti ve eniþteye kakalamýþtým hayrýma.

Yok, eþofmanlarým güzeldi benim. Aslýnda o eski uzununa çizgili, büyük düðmeli, cepli pijamalardan da olurdu ya. / Hep merak etmiþim gece uyurken insan cebine ne koyar diye, takma diþler için mi acaba? Yoksa çalar saatler mi konurdu?Deðilse o kocaman cepler niye yapýlýrdý? O pijamalardaki ceplerin hikmetinden sual sorarým hep. Ama ne yalan söyleyeyim o pijamalar pikniklerde güzel oluyor. Tam bir ayý kostümü, ormanlara uyum saðlanýyor. /

Tembelliðimi sürdürmeye kararlýydým. Elimi yüzümü yýkayýp salona geçtim. “Dadý, kahvaltým hazýr mý? Salonda kahvaltý yapacam bu sabah.” Evin dadýsý biraz þiddet içeren gözlerle bakýyor bana ama yinede kýramýyor hatýrýmý.

Kahvaltý hazýr, Kumandayý alýyorum elime kanallarý zaplýyorum. Magazin programlarýný hep iðrenç bulmuþum baþka kanallara geçiyorum. Sabah sabah türkü kanallarý izlenmiyor, daha baþka kanallar...

***

Bir kanal buluyorum. Avrupa’daki türk düðünlerini yayýnlayan bir kanal. Güzel, keyifli.

Kýzýn babasý konuþuyor, “Bana dünür olmak þeref duyulacak bir þeydir, herkese nasip olmaz” Gibi mütevazý laflar ediyor. Oðlanýn babasý biraz mahcup gülümsüyor, içinden “Sen görürsün dünür” dediði muhakkaktýr.

Kýz annesi gayet modern giyimli, aðlamakla meþgul. Oðlan annesi geniþ kalçalý, iri memeli tipik Anadolu kadýný. Otuz iki diþ tekmili birden gülüyor, bir elindeki baþörtüsünü sallayýp durduðu yerde oynuyor ve arada bir lütfedip birkaç kelime konuþuyor, anlaþýlmýyor.

Kýz duvak takýlarak dýþarý çýkartýlýyor. Arabaya bindirilip, düðün salonuna gidilecek gibi düþünüyorum. Ama.....

Dýþarýda 15 – 20 kiþilik bir güruh, bir davulcu, bir zurnacý. Arabalar sokaðý kapatmýþ. Bir kýrmýzý araba gelin arabasý olarak hazýrlanmýþ.

Gelinin kapýda görülmesi ile her düðünün meþhur parçasý olan “Fadile le Fadile” çalýnýyor zurna ile, davul patlatýlacak gibi dövülüyor. Zurnacý baþýný havaya dikmiþ, gözlerini yummuþ. Davulcu oynuyor mu, çýrpýnýyor mu bilinmez. Deli gibi döne döne ilerliyor, geniþ bir yer arýyorlar, güruh arkalarýnda. Burada bile görmediðimiz bir gösteri, buraya bile yabancý bir davranýþ.

Geniþ bir yer bulunuyor nihayetinde. Etrafta uykulu, þaþkýn gözlerle Paris sakinleri korkudan kümeleþmiþler gibi duruyorlar, fýrsat bulup hep birlikte kaçacaklarmýþ gibi. Bir kadýn ve bir çocuk, gözleri kocaman, elleri aðýzlarýnda, oldukça þaþkýnlar. Davulcu kameranýn verdiði heyecan ve þevkle çala çala, döne döne Parislilere doðru gidiyor, Parisliler daha bir korkuyor, saflarýný sýklaþtýrýyorlar.

Arkada siyah takým elbiseli, beyaz gömlekli Polat Alemdar güruhu 7-8 kiþi ellerini bir birinin omzuna atarak daire oluþturup yere çöküyorlar, bir sür sonra “ALLAH” nidasýyla ayaða fýrlýyorlar. Zurna, meþhur “TÜRKÝYEM” parçasýný çalýyor, davulcu delirmiþ, güruh halaya durup Parislilere doðru ilerliyor ”IRMAÐININ AKIÞINA ÖLÜRÜM TÜRKÝYEMMMM” . Dumura uðramýþ Parisliler kýyýdan kýyýdan tek sýra halinde kaçýþýyorlar. 8 kiþi Paris’i Parislilere dar ediyoruz bravo bize.

Zurna, aynalý kemerini çalýyor Barýþ Manço’nun./Kemiklerin sýzlamýþmýdýr Barýþ Manço? /

Kamera dünürlere dönüyor. “Bu güzel geleneklerimizi,kültürümüzü burada da yaþatýyoruz ve sizler bizi yayýnladýðýnýz için sizlere teþekkür ediyoruz” Diyor iki dünür...

Damat arkadaþlarýnýn arasýnda arabaya doðru yürüyor, gelin aðlýyor, annesi aðlýyor, zurnacý “ OY NAYIM NAYIM” parçasý ile eþlik ediyor yürüyüþe, davulcu baþý kesik tavuk gibi çýrpýnýyor bu soft parçada. Oðlan babasý havaya bir tutam para saçýyor....

“Paris Paris olalý böyle zulüm görmedi” Diyorum. Evin dadýsý yüzüme bakýyor anlamsýzca. Tarkan’ýn en sevmediðim þarkýsýnýn sözleri dökülüyor dudaklarýmdan “ Kýl oldum abi!”

Sabah sabah keyif yapacaktým iþte bana keyif.

Düþünüyorum acaba Prag’da da Türkler varmýdýr? Orada da böyle mi yaparlar düðünü?

Bu düðün hiçte otantik deðil. Bu düðün tam bir rezalet ve ben bu rezaleti iki kente yakýþtýramam. Biri Paris, diðeri Prag.

Paris düþtü, Allah Prag’a acýsýn ve onu korusun.

Sonra nedense kentlerimizi köye çevirenlere bu kadar kýzmamam gerektiðini anladým. Bir TV reklamýnda Cem Yýlmaz’ýn sözleri geldi aklýma “ EÐÝTÝM ÞART”

Kapattýðým TV yi yeniden açýyorum. Düðün salona taþýnmýþ, çökertme çalýnýyor, insanlar eðilip kalkýyor...Kýrýlan kol yen içinde kalýyor avuntusu ile izlemeye ve kýl olmaya devam ediyorum.

“ Dadý bir sigara ver”, “Yasak sana sigara” Diyor . Kalkýp kül tablasýný, çakmaðý alýyorum. Paris yanýyor ulan!! Yemiþim yasaðýný....



asivemavi36

......

sonra dönüp yüzümüzü Notrdam'a
çiçeðini seyretmeliyiz onun,
birden bana sarýlmalýsýn, gülüm,
korkudan, hayretten, sevinçten
ve de sessiz sessiz aðlamalýsýn,
yýldýzlar da çiselemeli,
incecikten bir yaðmurla karýþarak.
Henüz vakit varken, gülüm,
Paris yanýp yýkýlmadan ... N.HÝKMET