SON ve BAHAR
     Duygu Þen’in Ardýndan…

Bir avuç mavi deðil gözlerim,
Fadosuna yelkenliler çizen
tarihi bir þehir;
belki harabelerine gezi düzenleyen bir arkeolog,
belki çarpýk kentleþme resimlerinde
Platon’un maðarasýna
asýlý kalmýþ bir monolog.

Kendini bilmez bir eylül bu
Þuuru kesinlikle açýk deðil;
Aort damarý çatlamýþ bir geceye sürmezdi yoksa,
Mesafeleri çýldýrtýp
Raylarýný hor gören bir trene dönüþmez;
Geceyi çeyrek geçe
Kimseye pervasýzca randevu vermezdi.

Son ve bahar ayrýlsýn artýk;
Ýlk müdahale, sýrasýný yine çiðnetti.

Ozan Eren
03.10.2007
Bireylikler 18 (Ocak – Þubat, 2008)