Mehtaba
Bir nazarý hal için
Silinmeyenle vadiye indiðimde
Gün kararýyor, kuþlar sakince çekiliyordu.

Aðaçlarýn
Yapraklarý þakýyor
Durmuyordu sanki yalnýzlýðýmý
Anlayarak umutsuzluðumu paylaþýyordu

Nihayet
Ýnsanýn evveliyatýnda
Yalnýz kalacaðýný, ona varacaðýný
Aþkýn mihrakýna doyasýya kanacaðýný iþliyordu

Onsuz
Her þeyin manasýz
Olacaðýný söyleyince kalbim ferahladý
Yeniden içimde ki umut benliðimi kuþatmýþtý

Aþktý adý
Sevdayý aþýlayan hazdý
Onu terennüm ederek yaþamaktý
Karþýlýksýz sunulan, çareler hazýrlaydý o apaktý

Aþkla
Çileye bürünmek
Sabrý içmek, hakikate ermekti
Ten, emanet edilen bir beden ruhun aynasýydý

Hadsiz
Bir nefs, bedenin
Tortusu vicdanýn kanayan yarasýdýr
Ýradesiz insan, þu günlerde adam sayýlmaktadýr

Ey Hak
Adamlýk buharlaþýnca
Vaziyet etmek kime kalmaktadýr
Can, canan, dost, arkadaþ, birbirine karýþmaktýr

Yaren
Hiçlikten kaçýnmayan
Hýrs için þekillenen, zevki, hazzý karýþtýran,
Edebi unutan, hayâdan uzaklaþan bir zavallý oldu

Kitabý kebiri
Anlamaya çalýþmayan can
Siret ten uzaklaþan hadsiz bir insan
Bir gün duracak o kan, kansýz olan ruhu anlamayan