Yýldýzlarýn altýnda gezmek için geceleri beklemiyorum artýk,
Hüzünlü kirpiklerinin ardýnda, en ýþýltýlý yýldýzlara benzer senin gözlerin…
Onlar hiçbir zaman sönmez gökyüzünün topraklarýnda…


Gözlerime baksan kaybolacaktým benliðinde… Damarlarýndaki kana girip anýlarýna karýþarak, bilmediðim yürek yaralarýna derman olacaktým. Baþucumdaki çiçekli sözlerin gibi yýldýzlara benzer, özlediðim sevdalý gözlerin. Güneþ ýþýnlarý deðdikçe tenine, kirpiklerinin pýrýldayan çam ormanlarýndaki geçitleri aþýp gözlerindeki hayata ömrümden ömür vermek isterim… Caným emrindedir.

Çiçekli baharlarýn tazeliðinde suyun þýkýrtýsýna benzer sesin ve ben seni dinledikçe bu topraklarýn bir parçasý olduðumu unutur, masallar ülkesine kanatlanan bir peri olurum. Bal damlarken dilinden dilime; yüksek kayalýklý daðlarda güzel kokan tüm çiçekler kýz kardeþim olur anlattýðýn masallarda. Gözlerimden akan ýrmaklarla yýkarým her sabah yüzünü, maviye sürgün üzünçlerini saçlarýmýn yalnýzlýðýna dolayýp tenimin masal rengindeki Eylül’ünde yaþatýrým en geniþ zamanlarý.

“Gündüzle gece bir arada yaþayamazlar” biliyorum. Dudaklarýmýn zamansýzlýðý ile yalnýzlýðýný öperken ýslak kelimelerim, susku kadar ince bir sýzýydý gidiþlerin. Gözlerimin yaþýna bakmayan gidiþlerin, gelgitlerin çekilen dalgalarýna benzer sevdiðim… Gidersen bir daha geri gelmezsin bilirim. Anlattýðýn öykülerdeki göllerin berrak sularýnda oynaþan masum bir kýz çocuðu gibi yetim kalýr sevdamýz. Ama biliyorum gitmek için gelmedin.

Þehrimdeki ýrmaklar gözlerinden akan hayatýn özüyle beslenir ve sularýn çýkardýðý sesler yüreðinin sesleridir. Bundandýr ki her damlasý susuzluðumu giderir. Yokluðuna inat her gün daðlardaki sabahýn sisi, bakýþlarýnýn güneþiyle çekilir. Avuç içlerinde terlediði vakit ellerim; bütün hasret daðlarý, kirpiklerinin çam ormanlarý ve düþ topraklarýmýzýn her bir parçasý bizim için mübarektir.

“Biz” olduðumuz þehirde sessizlik denen bir þey yoktur sevgili. Kuþlarýn ötüþü, geceleyin mehtabýn sahili okþayan dalgalarla söyleþisi, sonbaharda yapraklarý sarmalayan rüzgarýn tatlý kokularla bezeli mülayim gürültüsü ve saçlarýmý okþayan yaðmurun tatlý mýrýltýsý paylaþýr en güzel günlerimizi sevdamýzýn baþkentinde.

Zordur s’onsuz sevmek…
O’nsuz…
Gönülden gönüle giden bir yolda
Son’unu düþünmeden yürüyorum ben de.
Ömrümü sebil etsem de geçip giden zamana
Ýçimi karalayan her uzak cümle yaklaþýr yokluðuna
Sesim kýrýlsa da masallarda, biliyorum ki,
“Bu sevdanýn sonu,
Daha fazla sende kalmanýn baþlangýcýdýr.”

Nisan 2008

Ayþegül TEZCAN