Öncelikle hastalýðý doðru teþhis edelim ki doðru tedaviyi bulabilelim.
Hastanýn durumu nedir? Hastalýðýn belirtileri nelerdir?
Hasta genç bir Cumhuriyet. Savaþ meydanlarýnda aðýr bir istiklal mücadelesi verdikten sonra kurulmuþ. Osmanlýnýn mirasçýsý olarak yaþamýna baþlamýþ ve onun gölgesini bu zamana kadar hep üzerinde taþýmýþ. Ýyi ve kötü yanlarý ile beraber..
Ülkemizin yeraltý kaynaklarý yönünden zengin olduðunu anlatmaya ihtiyacýmýz yok. Bunu bilmeyen varsa ayýp. (Kýymeti bilinmiyor, deðerlendiremiyoruz, DEÐERLENDÝRTÝLMÝYO o ayrý..)
Coðrafi güzellikler, tarihi ve kültürel zenginlikler pek az ülkeye nasip olmuþ cinsten. Ýklimine kimsenin lafý yok. Topraðý bereketli. Kendi topraklarýndan doðan kuvvetli su kaynaklarý var, üç tarafý denizlerle çevrili. Ayný þekilde bunlardan da yetersiz, beceriksiz ve daha da vahimi kötü niyetli kiþiler yüzünden yeterince saðlýklý faydalanamýyoruz.(Aþýrý nazik söylediðimi takdir edersiniz. Kimseye hain, satýlmýþ, hýrsýz, odun, kalas demedim)
Nüfusumuzun dörtte üçü genç nüfus. Çalýþmaya, üretmeye yatkýn, kabiliyetli bir nüfus.
Ýnsanlarýmýzýn kýymeti pek çok alanda uluslararasý çapta takdir edilmekte; týp mühendislik, sanayi, edebiyat, mimari, spor, ve daha nicelerinde.. Ýstersek, imkan tanýnýrsa neleri baþarabileceðimiz açýkça görülmekte.. (Bu nüfusu kýyma makinesinin ete yaptýðý muamelenin daha beteri ile yiyip bitiren ya da korkutup bezdirenlerin yatacak yeri yok. Bu dünyanýn öbür tarafý da var beyler hanýmlar. Mezarlýktan hiç mi geçmediniz? Yetmiþ milyonun hayatýna yapýlan haksýzlýðýn bedelini ödeyeceksiniz.)

Bununla beraber ülkemizde sürekli olarak çok geniþ bir yoksul kesim acýlar ve zorluklar içinde yaþayýp dünyaya çocuklarýný getirmekte ve acýlar içinde, yoksul olarak ölüp çocuklarýna, torunlarýna acýyý ve yoksulluðu miras býrakmaktadýr.
Kiþi baþýna düþen milli geliri nasýl hesaplýyorlar bilmiyorum ama ben þimdiye kadar dedikleri meblaðlarý hiç cüzdanýmda görmedim, çoðumuz da görmedi. Yani devlet vatandaþýndan aldýðý vergiyle suni kar yaratýyor, elinde ne varsa satýyor, zenginlerin zenginliði artýyor, bunu da bize “yahu çok geliþtik, þöyle büyüdük, böyle baþardýk” diye yutturuyorlar. Bunu o kadar iyi baþarýyosak yoksulluk sýnýrý 1000 Liraya dayandýðý halde asgari ücret neden 500 lira. Çok baþarýlý sanayicin, o gurur duyduðun patronlar neden deliler gibi çalýþtýrýp maksimum üzeri-üzeri kaymaklýbolfýstýklý performans beklediði iþçisine-memuruna-çalýþanýna hala 500 lirayý ödüyor. Demek ki daha o kadar zenginleþmemiz öyle mi. Patronlar daha çalýþanlarýna, o çok YAKALADIÐIMIZ Avrupa’nýn yakýnlarýna bile gelemeyen bir maaþ ödüyor. Yarýný nasýl getirecem derdindeki aklý artýk çýkmazlarda kaybolmuþ vatandaþ da olmakla olamamak arasýnda gidip geliyor-iki dünyada ruh gibi yaþýyor.

Gelir daðýlýmýndaki eþitsizlik; bu doðru bir kavram deðildir. Ben eþitlikten yana deðilim. Eþitlik her zaman adalet deðildir. Eþitliðin adalet olduðu yer de vardýr eþitliðin adaletsizlik olduðun yer de vardýr. Ben gelir daðýlýmýnda adaletten söz ediyorum. Ýnsanlarýn yaptýklarý iþin karþýlýðýnda aldýklarý maaþýn temel yeme, içme, barýnma, eðitim, saðlýk hizmetlerine imkan verecek ölçüde olmasýndan söz ediyorum. Ýnsanýn emeði karþýlýðýnda insanca yaþamasýndan söz ediyorum. Eðri oturup doðru konuþalým; Bu ülkenin insanlarýna bunu saðlamaya gücü var, eðer yönetenler baþlarýný kavga ve gürültünde çevirip iþlerine bakacak olursa.. Eðer birileri iþini yapacak olursa..
Birlerinin zenginleþmesine kimse karþý olamaz, ama birisi ben açken benim hakkým olan lokmayla lüks yaþýyorsa ben böyle düzenin adaletine laf ederim. Devlet buna göz yumuyorsa ben o devletin baþýndakilerin niyetini, tarafýný sorgularým. Zenginlikle Ýktidarýn her ülkede yakýn temasý vardýr. Bir ülkenin politikalarý kendi ulusunun sermaye yöneticilerini elbette desteklemeli ama bu patronlarýn halkýn desteðiyle deðil de halkýn tepsine basýp onu ezme pahasýna yükseliþine yol vermek adil bir devlet politikasý deðildir.

Aþýrý yüksek vergiler, verginin vergisini almak, geçici diye yutturulan vergilerin kalýcý hale getirilmesi (yahu vatandaþ nasýl güvensin kendi devletine. Sonuçta “Burasý Türkiye” deyip teslim olduk artýk..)..
Vatandaþýn, memurun, iþçinin, askerin, bir evi ya da bir dükkaný olanýn, çikolata çalan çocuðun, ekmek çalan evsizin vergiden-devletten kaçýþý yoktur. Banka batýranlarýn, büyük sermayenin vergiden KAÇINMA yolu yöntemi çoktur. Bunu kimse inkar etmesin, çok komik oluyor. Kargalar bile bi tarafýyla gülüyo.
Ýhaleler de eþdostdiyetborcu diye usulsüzlükler, hiç kapatýlmayan kapalý zarf ihaleler.. Þeffaf olmayan özelleþtirmeler..
Adaletsiz yaþam þartlarýnýn, uzun yýllardýr, Türkiye Cumhuriyeti nüfusunun büyük bölümü üzerine bindirdiði yük o kadar aðýrdýr ki, bunun sonuçlarý da elbette olacaktýr.
Örneðin çok aðýr fiziksel iþlerde çalýþanlarýn vücutlarýnda zaman içinde bunu izleri belirginleþir. Ýlk aklýma gelen seyrettiðim bir belgeselden aklýmda kalan bir örnek; 1500’lü yýllarýn savaþ gemilerinde topçu olarak görevli mürettebatýn omurgalarýnda, zaman içinde aðýr kaldýrýp indirmeye baðlý onarýlmaz bozulmalar oluþuyor.
Yüksek enflasyon, Dünya çapýnda ekonomik krizler, kuruþundan bu yana tam olarak hiç düzene girememiþ bir ekonomi, borçuborçluborçlu bir ülke.. Zaman içinde iyice yavaþlayýp kendi devletine ve halkýna düþmanlaþmýþ bürokrasi.. Yavaþ yasalar, yaþamýn gereklerine-zamanýn gerçeklerine yetiþemeyen yasalar.. Halkýna güven vermeyen devlet kurumlarý..
Sürekli kavga ve gürültü üreten; asýp kesmekten-esip gürlemekten iþ yapmaya, halka çözüm ve refah üretmeye fýrsat bulamayan, bir erken seçimden diðerine, darbeden krizlere fýrtýnasý dinmeyen kýsýr bir siyaset tirübünü..
Bütün bunlarýn sonucunda ortaya çýkan hakim halk kültürü; halkýn genel karakteri???
Halkýn büyük bölümü yarýn ne yiyecem, çocuklarýma ne yedirecem endiþesiyle karartmýþ ruhunu. Yemek, içmek, giyinmek, barýnmak, üremek.. Basitleþmiþiz ister istemez. Bundan ötesine ne zamanýmýz ne imkanýmýz var. Hayat kavgasýnda sertleþmiþiz, diþlerimiz daha çok gösterir olmuþuz, ruhumuz kaba hatlarla kuþanmýþ ki daha az yara alalým, o kadar çok acý ve darbe hissetmeyelim. Yokluklarýný hissetmek acý verdiði için pek çok güzel þeyi silmiþiz, unutmuþuz, tu kaka etmiþiz, aþaðýlamýþýz. Kedi uzanamadýðý ciðere mundar dermiþ hesabý, düþman olmuþuz pek çok güzelliðe ve neþeye.
Bir Bethofen’den tat almayý Harran’daki çoban Ýbrahim de bilirdi, eðer Ýbrahim’in ilkokulu, ortaokulu, lisesi, üniversitesi olsaydý. Okuyabilseydi Ýbrahim, babasýnýn onu okutmaya imkaný olsaydý, devlet Ýbrahim’in babasýna çocuðunu okula gönderebilme imkaný verseydi baþka türlü olacaktý hayatý..

Ne demek istediðimi anlayan az çok anladý, anlamayanlar da hiç anlamayacak.
Bir gün bir arkadaþýmla konuþuyoruz.. Laf lafý devirdi, bu ülke nasýl kurtulura geldik. Bana herkes iþini en iyi þekilde yapsa bu ülkede sorun kalmaz demiþti.
Gerçekten de bu ülkede sorumluluk sahibi mevkilerde bulunan insanlar baþta olmak üzere hepimiz iþimizi yapsak, gücümüz yettiðince etrafýmýza iyilik ve güzellik daðýtsak pek çok þeyi deðiþtirebilmek, hem de çok kýsa zamanda deðiþtirmek mümkün. Bu ülke bunu baþarabilecek insanlara, güce ve imkanlara sahip. Sadece uyuyoruz, uyutuluyoruz.

Bir kez daha söylüyorum; Sorumlu mevkilerdeki kiþiler bulunduklarý mevkie bir kez dýþarýdan bakmalý ve “ben burada ne yapýyorum, ne yapmalýyým, benim vazifem ne” diye kendilerine sormalý. Materyalistseler hukuk kanunlarýna saygý duymalý ve iþlerini hakkýyla hukukuyla yapmalýlar, ilahiyatçýysalar dinden, kitaptan; Türkçesi, Allah’tan korkmalýlar.
Bu dünyada da öbür dünyada da ülkemin bu durumundan sorumlu olanlarýn hepsinden davacýyým. Cehennem iflas edip kapýsýna kepenk vurana dek davacýyým. Allah’tan af dilesinler, Allah affeder. Ama ben hiçbirini affetmeyeceðim. Yanýn i…ler!

Fazýl Say gidecem dedi olay oldu. Gitmek çözüm diil dediler. Ýyi de kalmak da diil.
Bir Fazýl Say kalsa neyi deðiþtirecek. Asýl bir þeyleri deðiþtirmesi gerekenler olduklarý yerde göbeklerini kaþýyor, yan gelip yatýyor, kýsýr laf dalaþlarýnda kendilerini uyutuyor ya da en kötüsü para destelerini sayýyor. Ben þahsen bunalan, kaçmak isteyenlere anlayýþ gösteriyorum. Bazen hayatta kalmak-güç toplamak için, bir gün geri dönüp yeniden savaþabilmek için kaçmak gerekebilir. Benim imkaným olsa samimi söylüyorum belki ben de giderim. Bir iki kez yurtdýþý görmüþ birisiyseniz, ya da iþ icabý yurtdýþýna sýk sýk gidip geliyorsanýz; Türkiye’deki ekonomik ve sosyal þartlarýn AVRUPA’nýn %10’u(!) olamadýðýný biliyorsunuz demektir. Nüfusun çok paralý çok küçük kesimi için bütün kapýlar açýldýðý, yollarýna kýrmýzý halýlar serildiði için sorun yok. Ama nüfusun %95’i için durum çok farklý.

Benim buraya kadar ettiðim laflarý özetleyen bir iki alýntý ile yazýma son veriyorum(Gene içim karardý. Söyleyecek çok þey var, kýracak çok kafa var. Ama futboldan, sigaradan, alkolden, hovardalýktan baþka çözüm yok. Dünyayý sen mi kurtaracaksýn, acýlara sen mi ilaç olacaksýn. Yok fayda baþka vah vah demekten. Oyna da oyna ne gelir elden.).

Namýk Kemal..

“Vatanýn baðrýna düþman dayadý hançerini,
yok imiþ kurtaracak bahtý kara maderini”
(mader; anne)

Mustafa Kemal’in bu dizelere cevabý meþhurdur..

“Vatanýn baðrýna düþman dayasýn hançerini,
bulunur kurtaracak bahtý kara maderini”

Ýki karþý cepheden iki þair, aslýnda hedefleri ayný noktaya ulaþmak. Yollarý farklý;

Arif Nihat Asya..
Ýçimizden biri köprü olmaya razý olmazsa, biz kýyamete kadar bu suyun kenarýnda bekleriz

ve Nazým Hikmet..
Sen yanmazsan, ben yanmazsam, biz yanmasak, nasýl çýkar karanlýklar aydýnlýða?

Sonumuz hayrola..