bilmediðimiz dünyalarýn bilmediðimiz duygularýna doðru attýðýmýz bir kaç kulaç..


emin olduðumuz sadece salt kendi duygu ve isteklerimiz...ilk bakýþmalar...ilk merhabalar...þaþkýnlýklar, heyecansa insanýn ömründe yalnýzca ''bir kez ''yaþayacaðý cinsten...bilmem kaç rihter ölçeðinde yürek çarpýntýlarý...!
tesadüfen tanýþmýþ iki insan..ve yine o tesadüfler içinde yollarýn hep aranýlan, ayný adrese çýktýðý farkýndalýk...!

çoðu zaman inkarlarda ..
kimi zaman , çoðu zamaný aþacak kadar ,farkýnda olmadan yaþanýlan teþviklerde...

biraz komik..çoðu zaman duygusal..acýsý yabana atýlmayacak kadar belirgin..garip bir aþk hikayesi...

hani!.. siyah beyaz filimlerde seyrettiðimiz..ayrý dünyalarýn insanlarýnýn, gerçek hayata yansýmasýnýn, en güzel örneði..
çok ayrý dünyalardan gelmiþ iki insan...

kýz;
beton duvarlar arasýnda büyümüþ, maddeyi mutluluk sanmýþ,
paylaþýmýn sadece sinema biletinden öteye gitmediðinin yanýlgýsýyla yetiþmiþ..zamanla.. tezatýný kendi içinde çözmüþ..bedellerini en aðýr þekilde ödemiþ...þaþkýn bir çocuk gibi..hayatýn ortasýnda, savunmasýz býrakýlmýþ, yolunu bulmaya çalýþan bir 'ama' gibi sonunda, bulmuþtur gerçeðini.. (yüreðini tutan adamý)...

erkek;
toplumun en katý kurallarýna inat..en güzel, en samimi þekilde..
bütünlüðün, anlamýný bilmenin farkýna varan..!
insanýn, insan olma özelliðini, ezbere öðrenerek...en zor þartlarda dahi kendi þeklini korumayý beceren..acýlarla, aþkla yoðrulmuþ terbiye olmuþ, çaðdaþ bir münzevi olacak kadar, deðerli bir insan...

ne yaþayacaðýnýn hesabýný yapmaya fýrsatý olmadan.. veresiye yaþanýlan hayatýn doðal bir müþterisi olarak.. kendini sevdiði kadýnýn kollarýnda ...herþeye ve herkese raðmen bulan...erkek...

ve, bu iki ayrý dünyanýn insan ýnýn.. kendi bünyelerinde yaþadýklarý aþkýn hesabýný ödeme lüksleri yoktur..kimbilir! belkide yaþadýklarýnýn farkýnda bile deðillerdir..kimi zaman kopuþlar yaþar..kimi zaman..kendi duygularýndan habersiz birbirlerine..hayatýn damar imzalarýný atarlar..!

vakitsiz, mekansýz, hatta imkansýz zamanlarda..iki ömrün dudaklarýnda..kendileri olmaya çalýþýrlar.. titreyerek sokulurlar kendi canlarýna...
her nefes alýþlarýnda, be(n)leri...
bi(z) olmuþtur artýk...

aslýnda ikiside þaþkýndýr.! rahimden çýkýp, dünyaya tutunmaya çalýþan ana memesinde iki sabi misali.. birbirlerinin gözlerine bakarlar...
yok olurlar...
biterler...
bitiþlerin farkýnda olarak...
çoðu zaman kelimeleri karýþtýrýp..göz göze geldiklerinde, tükenirler...
bitiþmidir bu tükeniþler..kadýn farkýnda olmasada..duyar sevdiðinden nihayetini...
''beni böyle gönderme''acýtmaksa niyetin baþardýn...!

aslýnda acýyanda, kanayanda, ikisidir...!

ikiside birbirlerini yok etmek adýna bu acýnýn bitmesi adýna doðal bir acemi sürece çoktan girmiþlerdir...ikiside bu aþkýn farkýndadýr artýk
bilerek saklarlar...bilmediklerini...tadý damaklarýnda dokunuþlarýn esaretinde...

eyvellah derken kadere...iki ölüm vedasýna susarlar...

iþte...
garip bir aþk
hikayesi..)