Bazen öyle uzun bir zaman bekleriz ki bir gülüşle , bir sözle ve belki de bir merhabayla gelecek olanı,kilitler altında tuttuğumuz gizin ,acıyan yerlerimizin eczasının ,fesleğen kokulu bir gecenin ortasında ,saçak altlarında öpüşmelerin , ıtır kokan bahçelerin adıdır o.O belki de bu kadar anlamlı değildir ama biz öyle olmasını isteriz,öyle çatarız bu düşü.Bizimdir herkesten gizli olan bu kavuşma.Bizi herkesten fazla incittiğine inandığımız bir hüznün sıvası dökük duvarlarının yıkılmasıdır çoğu zaman.Geldiğinde pandoranın kutusunda kalan son şeyle sarmaş dolaş harelenmektir o.Koynuna usulca girdiğimiz ütüsüz bir yatağın bedenimize yıkılmasıdır.Güneş görmeyen yerlerimizde başlayan bir kasırgadır ve cehennem gibi alev alev yaksın isteriz geldiğinde.Bir kez bile geleceğinden şüphe duymadan inadına beklediğimizdir.

Oysa gelir bazen çıplak bir yaz gecesi gibi yapışır kalbimizin en ücra köşesine.Aşkla terlemiş bir ten olmaktan korkar ruhumuz.Kaçarız kendi düşümüzden .Dinmiş bir ağrıya yeniden başlamaktan korkar gibi.Biliriz beklenendir gelen ama ellerimiz hınçla döver duygunun dibek taşlarında ruhumuzu.Çünkü kaygı ,bu düşü bir kez yaşarsan tükeneceğin de yatar.Düşle yüzleşmekten yana değil ,asıl kendine fiyakalı acılar bulan ruhumuzla yüzleşmekten kaçarız.

Aslında kaçmak değil de her defasında başka bir suretiyle yeniden yeni den dolanmaktır boynuna o hercai düşün , asıl istediğimiz.Bizi kim bilir kaç kez kırmıştır hayat ama bu kavuşmayla ödüllendirirken , isteriz ki kanımıza bu mutluluk yavaşça karışsın.Birden bire beklenenin ihtişamı üzerimize bir gök gibi boşalsın istemeyiz.Usulca ıslatan bir eylül gibi yavaş ve iliklerimize kadar işleyen bir yağmur.İşte asıl kaçtığımız bu yağmurda bir kez ıslanmaktır.