CENNETLE KARDEÞ AÐVA

Ilýk bir rüzgarýn tenimi okþadýðý, cennetin köþesinden çalýnmýþ bir zaman aralýðýndayým. Rüzgar denizden mi esiyor, denize mi? Hiç önemli deðil. Lodos, meltem, poyraz olabilir adý. Sýfatlarýn, tanýmlarýn anlamsýzlaþtýðý, sýnýrlarýn kaybolduðu öznel bir dünyanýn çocuðuyum þu an. Hiçbir þey keskin deðil. Acýtmayacak kadar yumuþak burada yaþam.

     Salkým söðütlerin kollayýcý kollarý arasýnda bir hamakta uzanmýþým. Evimin rahatlýðý ve konforunu barýndýran, ama eve dair sorumluluklarý barýndýrmayan harika bir birleþim. Zeytin, elma, incir aðaçlarý arkadaþlarým. Zeytin aðacýnýn uzun bir dalý göz kýrpýyor dostluða. Ýncir aðacýnda öncesizlik ve sonrasýzlýðýn sýrlarý dillenecek sanki az sonra. Aþýk olduðum, aþýk, aþkýnda kaybolduðum adam, dalýnda olgun bir elma aramanýn tatlý telaþýnda. Yaþam son derece kolay burada. Shiba ne zaman gelip hamaðýmýn yanýnda kendini yerlere atacak, ya da aðustos böceklerinin düeti kulaklarýmda yankýlanan Ýtalyanca aþkla nasýl muhteþem bir uyum saðlayacak? Sanki düþünülecek bir tek bunlar var hayatýmda. Çift kiþilik bir bisiklette hayatýmýn en özel iki insaný. Acaba hangisi dümene geçecek diye gülümserken sanki yaþamýmýn dümeni kendiliðinden yönünü buluyor.

     Seminer hazýrlýklarým, bilgisayarýmda kayýtlý þu an, beynimde deðil. Öðrencilerim birkaç nehir bisiklet turu boyunca bekleyebilir. Çalan telefonumun ucunda güzel bir iþ teklifi. Þu an ne kadar uzaklaþmýþ Ýstanbul. Ne kadar uzaðýndayým günlük karmaþanýn. Gözümü kapadýðýmda, hayalimde tek canlanan Göksu nehrinde az önceki harika seyahatim. Arabamýn direksiyonunda olmaktan çok daha eðlenceli deniz bisikletimizle saatler süren doðayla seviþmemiz. Yalýn, sýcak, saf, karþýlýk beklenmeyen bir aþk paylaþýlan. Tekneler, sallar, minik bir teleferik. Sanki hepsi dostça kucaklýyorlar bizi. Korna sesi yok, egsoz yok, trafik ýþýðý yok, zaman kaygýsý yok. Kuþlarýn tatlý naðmeleri var yalnýzca. Nasýl özlemiþim bu kavramlarý. Yaþamýn koþturmaca olduðu bir hayatýn içinde nefes alabilmek için kýsa bir soluklanma molasýndayým sanki.

     Birazdan gece, mürdüm tülüyle sarmalayacak günü. Ay gümüþ bir tepsi gibi kaplayacak göðü. Þarabýn kýrmýzýsý dudaklarýmý renklendirecek. Kartopum diyen bir adam kulaðýma aþký fýsýldayacak. Gece uzayacak. Gece çaðlayacak. Gece bizi zamanýn sýnýrlarýndan kurtaracak.

     Gözümü kapýyorum. Birkaç saat önce denizin mavi kollarýyla gýdýkladýðý dakikalarýn anýsýyla gülümsüyorum. Birce’mle dalgalarla savaþýrken tüm vücuduma yapýþan kumlar, ne kadar yýkanýrsam yýkanayým çýkmasa keþke tenimden. Yapýþsa, karýþsa, parçam olsa. Deniz koksam hep...

     Az önce yýkanan saçlarým fönsüz. Ellerime bakýyorum. Denizle boðuþurken ojelerimin bir kýsmý gitmiþ. Oysa ben kendimi öyle güzel hissediyorum ki. Huzurun, doðanýn, sakinliðin, dinginliðin getirdiði bir ýþýltý parlýyor tenimde. Hýrs, kavga, mücadele, rekabet... Sanki hepsi Ýstanbul’da kalmýþ. Bense, Aðva adýndaki bu cennet köþesinde, sevginin ve þefkatin yumuþacýk hükümdarlýðýnda, yaþamýmýn en sakin anlarýný yaþýyorum.

     Bungalovuma gidip geceye karýþtýðýmda yataðýmýn üzerindeki cibinlik; var olmayan sineklerden deðil, var olan kötülüklerden koruyacak sanki beni. Baþýnda oturup dost sohbetler edeceðim ateþ koruyacak sanki yaþanmýþ ve yaþanacak tüm savaþlardan beni. Öyle beyaz ki çarþaflarým, saflýk sinmiþ içine sanki...

     Piccolo Mondo adýnda, cennetle kardeþ bir mekanda yeniden buldum kendimi. Kariyer, sorumluluk, par, iþ güç mü? Ýstanbul’da kaldý hepsi. Bir kadýn var aynamda gülümseyen, sadece aþk ve sevgi gözlerindeki...