Mendil satan bir çocuk
Mendil satan diğer çocuktan dayak yiyordu
Bense yan sokak şehrinde
Kaldırımları senin rengine boyuyordum

Lacivert bir rüzgâr esti
İnadına yalnızlık yazdı alnıma
İnadına yasakladı sevişmeyi
Ve ben
Siyahtan önce seni sevdim
Beyazdan sonra seni terk ettim
İnadına…

Sarıyı sevme nedenim bu lacivert yalnızlıklardı
Şehrimde her sokak denize çıkar gibi sana çıkıyordu
Ağır ağır geçiyordum yan sokağından
Üşüyordum
Üşüyordum…

Oysa
Hep aynı lacivert
Hep aynı aptal dörtlük
‘Geç mi kalırım
Bu güneş de doğsa
Bekler misin beni
Bir gece daha’