Bir resim var düşümde
Ressamın uğrunda gözlerini kaybettiği,
Ağlamaktan boyaları akmış,
Hiç çizilmemeliydi belki hatları,
Ya da ağlatılmamalı,
Aldatılmamalı....
Karaya vurmuş beyaz deniz kabuğu,
İçinde içimdeki yorgun çucuk,
Hayattan dışlanmış bir cam kırığı gibi,
Ortadan ikiye bölünmüş kanla,
Tıpkı mistik hikayelerdeki Kızıldeniz
Mistik akımların canevi,
Mistisizm karşısında birbaşına,
Tek silahı ağlamak......
Deniz kabuğum avcumda oldukça,
Aldatılmaya mahkum her beyaz,
Beyazları delen delen inatçı kardelen,
El değmemiş,kesilmemişti kurdelen,
Ta ki hüsran denizimi tanıyana
Maviliklerde boğulana dek.