Geçen yıllar
Herkes yeni yıllara kadeh kaldırır, gelen yeni yıla sevgi gösterisinde bulunur, ama kimse düşünmez ki pervasızca geçen eski yılı. Belki sevmeyi ve sevilmeyi öğreten geride bıraktığımız koca bir yıldır, ama kimse düşünmez ki işin bu kısmını. Partiler düzenlenir yeni yıl adına, eğlenceler hazırlanır. Oysa geride bırakacağımız yıl masumca bakar arkamızdan, sessizce bekler saatlerin geçmesini. Birilerinin hatırlamasını bekler kendisini, oysa geçen yıl ne güzeldi diye düşünür. Onun ilk hatırladığı şey kendisini milyarlarca kalabalığın havai fişeklerle şereflendirmesidir. İki damla gözyaşı akıtır toprağa. Oysa kendisi, saatler geçerken kan püskürmüştür kendinden önceki yıla. Hata yaptığını anlar ve hızla döner arkasına, oysa çok geç kalmıştır bunu yapmakla. Çünkü kendisini arkadaşı bildiği, eski yıl çoktan uzaklaşmıştır. Göz yaşlarına hakim olamaz. Belki der içinden; “kendimi kurtaramadım ama benden sonra gelenleri kurtarabilirim”. Ölüme beş kala sessizce yaklaşır yeni yıla. O masum gözleri kızıl gözlere diker ve şöyle der: Lütfen benim yaptığım hatayı yapma”. Yaklaşan yeni yıl küstah bir bakış fırlatır kendinden tecrübeli olan yıla. Tekrar kısık bir sesle “lütfen” der. Artık sesi duyulmaz olur. Çünkü saat 12‘yi geçmiştir. Karanlığa doğru yaklaşırken gözyaşlarını tutamaz ve hıçkırıklara boğulur. Haykırmak ister tüm insanlara “beni unutmayın” demek ister ama hıçkırıklar içinde boğularak yok olur gider. Ve ben, sesini duyuramayan eski yıl için herkese haykırıyorum; “ güle güle seni hiç unutmayacağım”. İşte tüm insanlık koca bir yılı böyle geride bırakır. Ve kimse düşünmez pervasızca geçen eski yılı ve kimse düşünmez işin bu kısmını.
