Ardý sýra hayaller geçiyor gözleriminin önünden.
Yalnýzlýktan olma, nevrozdan doðma yoksunluk piyesleri.
Ve benzetemiyorum hiç bir yokluðu seninkine.

Ardý sýra hayaller geçiyor gözlerimin önünden.
Gerçekten kaçarken buluyorum uykumu.
Gerçek polis ben hýrsýz,
Bir kovalamacadýr gidiyor düþlerimin arka sokaklarýnda.
En güzel yalanýn arkasýna saklanýyorum,
Geçip gidiyor polis beni görmeden.

Ardý sýra hayaller geçiyor gözlerimin önünden.
Bu kez enseliyor beni polis kalabalýðýn ortasýnda.
Sözlüye kalkmýþ bir ilkokul çocuðu gibi dizlerim titrerken,
Yüzümü asmaya karar veriyor kalabalýk.
Gözlerim baðlanmýþ,
Çürümüþ bir taburenin üstünde gülümsüyor yüzüm.
Birþeyler diyecek oluyorum,
Bir tekme iniyor tabureye
Ve soluksuz kalýyor gözlerim.

Ardý sýra hayaller geçiyor gözlerimin önünden
Yüksekte, bahçeli bir ev þimdi,
Ne polis var ne kalabalýk.
Ve öyle güzel yanýyor ki dünya
Hayal bu ya,
Seyrediyoruz.
Sadece sen ve ben.