Ömer AKÞAHAN

Bu yýlki yerel seçimlerin favori sloganýný CHP’liler buldu. “Ýþimiz Ödemiþ, gücümüz Ödemiþ!” Bunu her kente uyarladýlar. Ben de boþ durur muyum? Yaptýðýmýz iþe uyarladým, sesli okudum, bakalým siz beðenecek misiniz?
“Ýþimiz yazmak, gücümüz okumak!”
28 Þubat 2009 saat 17.00 itibariyle listeler kesinleþti. Adaylýklarý iptal edilenlerin yerine yenileri seçildi. Ýptal þoku yaþayanlar, partilerinden aday gösterilmeyenler de yavaþ yavaþ üzerlerinden þoku atmaya baþladýlar. Kimi küstü, kabuðuna çekildi; kimi küskünler yanlýþlarýný itiraf edip, kayýtlý olduklarý parti saflarýna geri döndüler.
Bunlarýn içinde Ödemiþ kamuoyunun merakla beklediði ise, eski belediye baþkanlarýndan kýdemli baþkan adayý Mehmet Eriþ’in Bekir Keskin’le kucaklaþýp kucaklamayacaðýydý. O da sonunda gerçekleþti de, bütün CHP’liler derin bir nefes aldý.
Bu kucaklaþmanýn ilerleyen günlerde partiye olumlu puan getirmesini samimi partililer bekliyor ve istiyor. Çünkü CHP, oldum olasý parti içi çekiþmelerin ayyuka çýktýðý bir parti imajýyla ancak kendisine zarar verdiðini gördük. Ýktidar alternatifi olmasý beklenen bir siyasi oluþumun sen ben kavgalarýyla topluma daha ne kadar süre umut olacaðý sorgulanýyordu. Sonunda aday adaylarýnýn bir araya gelerek partinin yükseliþi için çaba göstermesi en baþta AKP’lileri telaþlandýrmýþ olabileceðini düþünüyorum. Bu birleþmenin ardýndan Baþkan Badem eskisi kadar kendini rahat hissedemeyecektir.
***
Seçimlerde henüz resmi propaganda baþlamamýþ olmasýna karþýn adaylar yoðun bir çalýþmanýn içine girdiler. Ev ziyaretleri, esnaf ziyaretleri derken seçim bürolarý da bir bir açýldý. Bundan sonra ne mi olacak? Ekranlardan görmeye baþladýk. Antalya’da iþsiz adam 20 oyunu pankartla satýlýða çýkarmýþ. Kim onun borçlarýný öderse 20 oy o partiye gidecek! Durum bu kadar vahim. Öte yandan Anadolu aslanlarý diye anýlan Gaziantep, Kahramanmaraþ, Kayseri ve Denizli’de iþten çýkarýlan, kapýsýna kilit vurulan fabrikalarýn manzaralarýyla küresel krizin etkileri somut biçimde ekrana yansýyor.
Ödemiþ, eðer bir sanayi kenti olsaydý benzer manzaralarý burada da görebilirdik. Bizdeki iþsizlik kayýt kuyuda baðlý olmadýðý, çoðunun aile iþçiliði dediðimiz küçük tarýmsal iþletmeler olduðu için belirgin bir görüntüyü yakalama þansýmýz olmadý.
Ancak son günlerde Ödemiþ’te kimin finanse ettiði bilinmeyen bir takým anketörler dolaþmaya baþladýðý duyumunu aldým. Bu anketörlerden biri de bizim yakýn bir tanýdýðýmýza sormuþ: ”Hangi partiye oy vereceksin?” Bir çocuklu genç kadýnýn yanýtý düþündürücü: ”Hiçbir partiye oy vermeyeceðim. Bu memlekete park, yol yapacaklarýna o paralarla iþ imkâný saðlayacak fabrika niye açmazlar!”
Yani bizim gizli iþsizlerimiz de bir lokma bir hýrka felsefesine uygun nasýl yaþarýz, diye kara kara düþünmeye çoktan baþladýlar.
***
Bu sýralar yazmaktan okumaya ciddi olarak zaman ayýramýyorum. Okuma dedim de asýl kastým kitap okumak, yoksa haberleri okumadan saymýyorum. Haberler zaten kendisini okutturuyor.
Bu ara okuduklarým arasýnda Prof. Cevat Geray’ýn “Belediyeler ve Kenttaþlýk Eðitimi” baþlýklý yazýsý ilgimi çekti. Sayýn Geray’ýn bu tebliði Kuþadasý 5. Öykü ve Þiir Günleri’nde oluþan kitapta yer alýyor. Onun bazý saptamalarýný sizlerle paylaþmak istedim.
“…iþsizlikle ve yoksullukla savaþým, mesleðe yöneltme, giriþimciliði geliþtirme konularýnda da yerel yönetimler önemli görevler düþmektedir.”
“Toplumsal açýdan da bir takým sorunlu çocuklarýn ve gençlerin, sokak çocuklarýnýn, tinercilerin, uyuþturucu baðýmlýlarýnýn korunmasý ve topluma kazandýrýlmasý için de bir takým çabalar göstermek zorundadýr belediyeler.”
“…küreselleþmenin bir sonucu da, örneðin ‘tarýmda siz bunu ekmeyin biz iþte ucuza satýyoruz’ diyerek, toprak sahibine doðrudan gelir desteði saðlayarak köylünün üretimden koparýlmasýdýr. Türkiye kendini besleyemeyen bir duruma düþürülüyor. Köyde iþsiz, yoksulluk, hatta açlýk sýnýrýnýn altýnda kalanlar da kente göçmek zorunda býrakýlmaktadýr.”
“Belediyeler, bireylerin kiþisel geliþmesi yerine iþsiz güçsüz insanlarýn iþlendirilmesine, kente uyum saðlamasýna, kent kimliði kazanmasýna yönelik çalýþmalara öncelik vermesi gerekmektedir.”
Görüldüðü gibi bugünün temel sorunu, sadaka politikasý ile çalýþarak üretmesi gereken insanlarýn tembelleþtirilmesidir. Edirneli Romanlarýn haykýrdýðý gibi çalýþarak insanca kazanmasýný saðlayacak politikalarýn yürürlüðe sokulmasýdýr. Bu sayede, insanýmýzýn onuruyla yaþama bilinci yükselecek; bir avuç þekere, pirince ve yaða oyunu satmaktan uzaklaþacaktýr.
Toplumun yardýmlaþma duygusunun siyasilerce sömürülmesine karþý ne yapýlabilir; bu yanlýþlýðýn önüne nasýl geçebiliriz? Bu sorularýn yanýtýný da lütfen baþkanlýða aday olanlar düþünsün ve halka anlatsýn.
Bizim iþimiz yazmak, gücümüz okumak!