Çok mu zor…
Kýrdýðýmýz bir kalbi bir özürle tamir etmeyi denememiz?
Zor evet,ama bir denesek derim.
Belki affedecek bizi.
Özür dilemenin erdem olduðunu bir anlayabilsek…
Bitecek dargýnlýklarýmýz.

Çok mu zor…
Eve geldiðimiz zaman ailemize gülücükler saçmak,onlarý sevgiyle öpmek ayrý ayrý…
Bilsek sevginin gücünü,öpücüklere boðarýz hepsini.
Biliriz de yapmayýz nedense.
Gurur mu,kibir mi yýkmalýyýz artýk bu duvarlarý.

Çok mu zor…
Bir selam vermek,kurda kuþa,daða taþa…
Tanýdýk tanýmadýk herkese bir merhaba sunmak.
Selamsýz geçip gitmek, burnumuzu mu büyütecek sanki.
Biraz da meyveli aðaçlar gibi baþýmýz aþaðýda olsa.

Çok mu zor…
Bir simidi paylaþmak bir dostla,bir çayý beraber yudumlamak gariban biriyle.
Onu dinlemek,derdine az da olsa çare olabilmek karýnca kararýnca.
Bir yüzdeki endiþeyi tebessüme dönüþtürmek.
Bir tükenmiþliði umuda yelkenlemek …

Çok mu zor…
Bir günü kimseyi incitmeden,kendimizi bile incitmeden bitirmek.
Bugün hiçbir þey yapmadým belki ama kimse de benden þikayetçi olmadý diyebilmek.
Bir günü alnýmýzýn akýyla yaþayabilmek…
Baþýmýzý yastýðýmýza huzurla koyabilmek…

Çok mu zor…
Bütün bunlar ve sayamadýðým binlerce güzel þey…
Sahi zor mu?