Her şey senden ibaret,seni neyde arasam,
Her şey de senin adın,her nereye uğrasam,
Sen olmayan şu gönlü,lime lime doğrasam,
Pişmanlık ve kızgınlık,içimde bir hararet,
Hani reddolundum ya,işte ondan ibaret.

Yüreğim kanar oldu,kanadıkça gözlerim,
Yaşarım,yaşadıkça,ben hep seni özlerim,
Sana aşkım yaşlanmaz,tutmasa da dizlerim,
İster sarıp sev beni,istersen de firar et,
Vücut toprak olur da,hayat candan ibaret.

Aşkın tanımı sensin,aşktan hasret gidersin,
Kimi gün çiçek açar,kimi gün ‘hazan’ dersin,
Aslına bakılırsa sen benden de betersin,
Kızamadım ben sana,istersen,sen azar et,
Zaten kırık yüreğim,sanki camdan ibaret.

Yolu zindan eyledin,kelepçeler vuruldu,
Tek suçu sevmek dendi,dar ağacı kuruldu,
Bu gönül harap oldu,beden ise yoruldu,
Boyun kıldan incedir,yeter ki sen karar et,
Aşkın boynu vurulmaz,ecel sondan ibaret.

Diyecek söz kalmadı,tek umudum beklemek,
Bitmeyen hasretine,hasretini eklemek,
Ve bir ‘Şû’Leylâ’ gibi,yüreğimde saklamak,
İster aşkta mutlu ol,istersen de zarar et,
Diken gülü sevmezmiş,bir yalandan ibaret…

(‘Şû’Leylâ’ya şiirler)