Çaresiz derdimin dermanı olan,
Gelip şu halimi görmeli güzel.
Allah’ın bir emri, fermanı olan,
Usulca gönlüme girmeli güzel.

Her zaman bu canda, tende olmasan,
Hayal bile olsa, bende olmasan,
Yalnızım, düşümde sen de olmasan,
Bana kim bir huzur vermeli güzel?

Şubat başladı mı, bahar da başlar,
Sanki sen doğunca biter tüm kışlar,
İçimi yakıyor esmer bakışlar,
O kara gözleri sürmeli güzel.

Yalnızsın, çaresiz ve kanıyorsun,
Sen de benim gibi hep yanıyorsun,
Sana ağlayanı kim sanıyorsun?
Kendi yüreğine sormalı güzel.

Seni bulmak için düştüm yollara,
Sordum bahçelere ve de güllere,
Sen de bırakırsan yaban ellere,
Beni kim peşinde yormalı güzel?

Gönlüme baharı hazan eyledim,
Bilmezsin ne yaptım, sensiz neyledim,
Hep seni düşünüp seni söyledim,
Dilime kelepçe vurmalı güzel.

Diken’in gönlüne açtın yarayı,
Seçemiyor artık akla karayı,
Prensessiz olmaz gönül sarayı,
Artık muradına ermeli güzel…

(MASAL)