Bu yazı 'hayat'ın subjektif bir eleştirisidir...

***

Sonu olan bir 'hayat'a seçemeden başlamak ilk yenilgimiz değil midir? Yenilenin olduğu yerde mutlaka bir de galip vardır. Bu durumda; insan dediğimiz oluşum hayat karşısında hep mağluptur...
İnsanoğlu bu 'hayat'ın ortasına, Tanrıyı adapte ederek mızıkçılık yapmaz mı? Öbür dünyadaki sonsuz rövanşla kendini kandırmaz mı?

***

'Özgürlük' dediğiniz zaman aklınıza ilk ne gelir? Yaşamak gelmez mi? Yani 'hayat' gelmez mi? Peki, özgürlük mutlu bir hayat için şart değil midir? Şarttır elbet ama 'özgürlük' kavramının karşısına ilk çıkacak engel 'hayat'tır. Öncelikle, senin belirlemediğin bu 'hayat'ın kurallarını öğrenmeli ve ona göre yaşamalısın. Sonra belki özgürlükten bahsedebilirsin. Düşünsenize sokaklarda yatan bir evsiz mi daha özgürdür bu yazıyı okuyan okuyucu mu? Cevabınızın içine 'hayat'ı da katın...

***

İnsan sayısı kadar 'hayat' vardır.
Ya da 'hayat'ın kurallarına uymayan insanlar daha mı önce ölürler?
Her ölüm bir 'hayat'ın bitişi anlamına gelir.
O biten hayatlarda, bir daha hiç bir canlı tarafından yaşanamayacak ne acılar ne mutluluklar yaşanmıştır. Kim bilir? Tekrarı olmayan mutluluk veya acı gerçek midir, yanılsama mıdır? Belki de tesadüftür... Bu durumda 'hayat' tesadüfle kandırır ve sınırlar insanoğlunu...

***

Gözlerinizi kapatın. Ne görüyorsunuz 'an'lardan başka? Yeterli 'an' biriktirdiyseniz 'hayat' sizin için bitmiş demektir. Ama başkaları için sizin yaşamınızın ne zaman biteceğine 'hayat' karar verir...

***

Senin ellerin var, o görmüyor. İkiniz de aynı 'hayat'ta farklı 'hayat'ı yaşıyorsunuz. İyi de kimin daha mutlu olduğu bu kadar mı önemsiz senin için ki; acıyorsun...

***

İnsan denilen oluşum yalnızlık diye bir alt 'hayat' yaratmıştır. Her ne kadar bu yaratının sahibini, insan sansak da 'hayat' olmadan yalnızlık olamaz... Yalnızlığımızı bile bize bırakmayan bir 'hayat'...

***

Biri doğar bir odada, biri ölür başka bir odada. İkisi de hayata mahkum, hayata kurban...

***

'Hayat'ı eleştirmek belki de mümkün değildir.
Çünkü an gelir aklına sevgilin gelir, yüzün gülümser.
Oğlunu görürsün bir önceki satırda.
'Hayat'ı kızın için bir daha kurmayı denemek istersin.
Sarı renkli bir yol hayal edersin.
'Hayat' dolu bir yol...